Toneel

Schrijver Maria Goos maakte een toneelstuk over klimaat én seks. Het stuk schiet heen en weer tussen deze thema’s, maar tot een lijn komt het nergens.

In de Dostojevski-bewerking The underground geeft acteur Sanne den Hartogh een inkijk in het brein van een verliezer. Helaas wordt de rauwheid van de monoloog onschadelijk gemaakt door de kitscherige beeldregie.

De 22-jarige actrice Anouk van Kampen heeft om euthanasie gevraagd. In de solo-voorstelling ‘The Gift’ gaat ze in op de reden van haar doodswens.

In de voorstelling Mann Mann Mann voeren Thomas Manns kinderen therapiesessies als toneelstukjes voor elkaar op. Haast elke zin die ze uitspreken is direct of indirect gericht aan die altijd aanwezige afwezigheid: hun vader.

Theaterregisseur Regisseur Belle van Heerikhuizen snijdt in haar nieuwste jeugdvoorstelling Meisjes pakken de jongens het thema van dwingende gendernormen aan.

In De Gliphoeve staat de geschiedenis van de gelijknamige Bijlmerflat centraal. Ondanks de oppervlakkige vorm van de voorstelling biedt zij een meeslepend beeld van de marginalisering die Surinamers in Nederland ten deel viel ten tijde van de onafhankelijkheidsverklaring.

De filmische adaptatie van de theatervoorstelling ‘The Nether’ onderzoekt de rol van ethiek in de virtuele wereld. De beklemmende cameravoering haalt het verhaal met veel indringende close-ups dichtbij.

Het toneelstuk 'De zaak Shell’ maakt duidelijk dat de complexiteit van het milieu niet moedeloosmakend is, maar omarmd moet worden.

SchrijverDe monoloog Een van ons, naar het boek van Christine Otten, gaat over schrijfles in de gevangenis. De gepijnigde gevangene Luc werkt er aan zijn memoires.

In de montagevoorstelling Dear Winnie verbinden negen performers hun eigen ervaringen met en verzet tegen racisme met het leven van Winnie Madikizela-Mandela. Het levert een krachtige performance op, maar wel met een eenzijdige insteek.

De muziektheatervoorstelling Club Catharsis van schrijver en regisseur Roeland Hofman heeft een spannende balans tussen satire en surrealisme. Helaas blijft het publiek uiteindelijk met lege handen achter.

De makers van Naar Ikea hebben zich behoorlijk vertild aan de veelheid aan thema’s. De voorstelling scheert langs grote abstracties als leven, liefde, macht en sterfelijkheid zonder ergens te landen.

Een tenenkrommende buitenkantregie door Johan Simons maakt dat er niets overblijft van het handjevol interessante momenten in ‘Heisenberg’.