Vanwege het coronavirus werken onze medewerkers thuis.
Tahrim Ramdjan is journalist en student. Hij schrijft op onregelmatige basis columns voor NRC.
Ik kan uit eigen ervaring demonstreren hoe meerdere identiteiten tegelijkertijd en naast elkaar kunnen bestaan. Bijvoorbeeld wanneer ik afgeef op het institutioneel racisme in Nederland, maar tegelijkertijd trots ben op mijn identiteit als Nederlands burger.
Soms lig ik in bed en moet ik spontaan denken aan Ivo Niehe die in Pauw & Witteman in 2011 aan het woord kwam na zijn theatershow in Parijs. Die was een „belachelijk groot succes”, aldus Ivo Niehe, tout Paris was er.
Waarom heeft een rijke westerling het recht op meerdere boosters, als er elders in de wereld mensen zijn die nog niet eens kans maken op een enkele vaccinatie?
Tahrim Ramdjan noemt zich een kind van de tijd van polarisatie, maar weigert zich daarbij neer te leggen.
Het kennispeil van een samenleving beweegt zich als een mammoettanker. Er zijn tegenwoordig zelfs burgemeesters van grote steden die begrijpen dat de Nederlandse slavernij niet in 1863 ophield te bestaan.
We weten pas als het te laat is, hoe groot de druk van een repressieve overheid moet zijn voordat een techbedrijf bezwijkt.
Honderden jongeren, van Groningen tot Maastricht, vonden de weg naar mijn inbox op sociale media na mijn opiniestuk in NRC in februari over de voortdurende coronasluiting van hogescholen en universiteiten.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2021/11/ramdjan-tahrim-2021-07-700-01-web.png)