Vanwege het coronavirus werken onze medewerkers thuis.
Sjoerd de Jong schrijft wekelijks een column.
Heeft er iemand nog een beetje zin om geboren te worden? Koud zul je het niet krijgen op je ouwe dag, beloven we. Maar dat is juist het probleem.
Gehoord worden, gezien, gewaardeerd, gerespecteerd, gerepresenteerd, en als het moet gecompenseerd – wie wil het niet? In mijn oude buurtje in Rotterdam-Zuid willen ze dat zeker.
Nederland is eerder decadent dan moe, denkt columnist Sjoerd de Jong. Allerlei maatschappelijk rumoer kun je zien als rebellie tegen stagnatie. Het zou mooi zijn als partijen nu eens een strategie vinden die motiveert.
Wat is er opeens gebeurd met de kritische blik op wetenschap als niet-neutrale, machtsgedreven ‘kennisproductie’ die moet worden vermaatschappelijkt?
Hij moest veel huilen bij het schrijven van dit boek, vertelde hij in Vrij Nederland, en dat is ook niet zo gek.
Geweld was voor hem geen probleem, want het ging tenslotte om de strijd tegen het ultieme kwaad, het fascisme.
Elke slechte uitkomst heet nu een systeem, schrijft columnist Sjoerd de Jong. En alles aan dat systeem is systematisch. Is er een uitweg?
Toch jammer dat Nederland zo’n povere traditie heeft met satirische romans over het academische leven, zoals Engeland die kent. Na Onder professoren (1975) van W.F.
Extinction Rebellion, dat in haar levendige doemdenken herinnert aan het IKV-activisme rond kernwapens in de jaren tachtig, wil de blik radicaal wenden. Het zal hard nodig zijn maar er is een keerzijde.
Dat je in Nederland niks meer mag zeggen, wisten we al – maar mag je nu ook al niet meer tegen oorlog zijn?
Ophef over de omroep ligt dik voor het opscheppen. Rechts en links wordt gemobiliseerd voor of tegen Op1-presentator Natasja Gibbs.
Al dagen voordat het hotel waar de vijand vergaderde in vlammen opging, was de verslaggever present op actievergaderingen.
De pontifex hield een rede en het werd een pontificale rel. In een lezing in 2006 had Benedictus XVI zich met een citaat van een Byzantijnse keizer afgezet tegen het islamitische concept van jihad.
Mijn generatie, die van de welvarend maatschappijkritische jaren zeventig, groeide op met een halve grijns op het gezicht. Nooit eens ernstig, altijd ironisch.
Gemengde reacties op Mark Ruttes excuses voor het slavernijverleden verbazen Sjoerd de Jong niet: erkenning van historische wandaden door een overheid is altijd een ambivalent proces.
Het kan u zijn ontgaan, maar we komen net met zijn allen uit de Maand van het Gezag. Televisie en media hadden het te druk met iets anders, maar die maand was uitgeroepen door de…
Eerst even een citaat, zodat u weet waar we aan toe zijn in de wereld. „Het ruimen van een deel van de mensheid is in gang gezet.
Natuurlijk moet juist het staatshoofd Suriname die excuses aanbieden, het liefst daar, schrijft Sjoerd de Jong.
Precaire arbeidsverhoudingen zijn de kern van het DWDD-drama, schrijft Sjoerd de Jong. Daar kan geen code voor sociale veiligheid tegenop.
Columnist Sjoerd de Jong valt over de opvallende koerswijziging van Forum voor Democratie, dat moslims opeens als bondgenoten ziet.
Het ‘wij’ waar CDA-leider Wopke Hoekstra afgelopen weekend op het partijcongres nog zo op hamerde, wordt al jaren overvraagd, schrijft Sjoerd de Jong.
Beeldspraak in het publieke debat is niet onschuldig, schrijft Sjoerd de Jong. "In onze alledaagse schapenwereld kan dolgedraaide verbeelding heel letterlijke effecten hebben."
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2022/11/jong-sjoerd-de-2022-03-700-web.png)