Praat over de straat

Plannen voor gemotoriseerde samenleving kregen al in de oorlog vorm. Nu gaat er 20 miljoen euro naar een ‘autoluwer’ Rotterdam.

Onder het voorwendsel van ‘delen’ kregen techbedrijven die scooters verhuren het exclusieve recht op stukjes publieke ruimte in Rotterdam. Zijn de scooters daadwerkelijk nodig om het aantal autoritten terug te dringen?

Een videomaker laat zien onder welke omstandigheden 50.000 Rotterdamse kinderen iedere dag naar school fietsen. „Schoolbesturen, ouders: iedereen is bang om iets te veranderen.”

Ook in Rotterdam zijn steeds meer es-joe-vies die bijna de hele breedte van de weg innemen en niet meer op parkeerplaatsen passen. In Londen en Berlijn klinkt protest, hier blijft het (nog) stil.

In Overschie en Zuid is de herrie gehalveerd door stille klinkers, zegt de gemeente. Mijn oren zeggen van niet.

Er zijn nu zebrapaden op het fietspad van de Coolsingel, maar de straat voelt nog altijd niet als een ruimte om op bijeen te komen.

Gevalletje domme pech, noemde de politie een aanrijding met een scooterrijder in Rotterdam-Noord. Maar het is daar „Russische roulette”.

Niet alleen hoge brandstofprijzen doen ‘pijn aan de pomp’. Bij een tankstation in Rotterdam-Noord worden fietsers soms over het hoofd gezien.

De ’s-Gravendijkwal was een chique weg, tot de ‘tunneltraverse’ erin werd gelegd. Zo verdween het gekrioel op de straat.

Een proef met eenrichtingsverkeer moet de Zwart Janstraat veiliger maken. Maar klanten van de slagerij komen er mét de auto.

Stroad is een samenvoeging van street en road. Maak een weg of maak een straat, maar combineer ze niet – want ze zijn lelijk én levensgevaarlijk.

Het experiment met vermindering van rijstroken op de Maastunnelroute „beknot” de vrijheid van de automobilist, stelt de politie. Maar het is juist de stad die zich heeft moeten schikken naar de orde van de auto.

De maximumsnelheid in Rotterdam gaat omlaag, maar een peuter vrij met een bal laten spelen kan met ‘30’ nog steeds niet.