Michel Krielaars is chef van de boekenredactie en schrijft wekelijks over literatuur.
De beste schrijver die ik ken is Anton Tsjechov. Ik ontdekte hem op de middelbare school mede dankzij Maarten Biesheuvel, die het vaak over hem had en Tsjechov soms bewust of…
Toen Inez Weski in Zomergasten genocide het refrein van alle samenlevingen noemde, besefte ik opnieuw dat de Europese geschiedenis bepaald wordt door vernietiging.
Als er daarentegen één staat zou komen, zo meende Oz, dan was dat een Arabische met een Joodse minderheid, waar de Joden op den duur uit zouden worden verdreven.
Ik las het ontroerende boekje 'Here we are. My friendship with Philip Roth' van Benjamin Taylor, dat op Roths tweede sterfdag verscheen.
Meteen snelde ik vorige week naar de Texelse boekhandel Nauta om de roman Uit het leven van een hond van Librisprijswinnaar Sander Kollaard te kopen. Ik ben Kollaard nu aan het binge-lezen.
In het onlangs verschenen Opstand van de Georgiërs op Texel laat de Amerikaan Eric Lee zien dat de historische werkelijkheid altijd ingewikkelder is dan je op het eerste gezicht denkt .
Ze zijn aanhankelijk, snakken naar aandacht, zorg en liefde. En als het erop aankomt, kiezen ze voor zichzelf.
Tot op een zekere hoogte heeft Joseph Roth mijn leven bepaald. Voordat ik hem ontdekte wilde ik dokter worden. Maar na lezing van zijn boeken veranderde alles.
Kennis en cultuur lijken er alleen toe te doen als ze iets opleveren dat je in getallen kunt omzetten.
In Abcoude zit ik bij vrienden in hun grote tuin aan het Gein en voel me als Nescio in de zomer. Ineens verlang ik naar het leven op Sissinghurst Castle in Kent, waar ik nooit ben geweest.
Het verbaast me niet dat Handke, die als een kluizenaar in de omgeving van Parijs leeft, in Das zweite Schwert schrijft dat hij niet van de actuele toestand van de wereld op de hoogte is.
Met de sluiting van boekhandel Schimmelpennink is na 25 jaar een abrupt einde gekomen aan mijn aspirant-boekverkoperschap.
‘We waren in ballingschap: onze stad was ver weg, en ver weg waren onze boeken, onze vrienden, de verschillende en veranderlijke gebeurtenissen van een echt bestaan.’
Tot begin 1942 bestond in mijn straat bijna de helft van de bewoners uit Duits-Joodse vluchtelingen. Drie jaar later waren ze allemaal weggevoerd.
Michel Krielaars ontmoette Alexander Münninghoff in Moskou en voelde zicht meteen bij hem thuis. "Zijn portret had zo in de eregalerij met schilderijen van 19de-eeuwse generaals in de Hermitage kunnen hangen."
Tijdens een wandeling langs een paar Amsterdamse boekhandels merkte ik het verschil. Zij die hun papieren waar vanachter een loket verkochten, deden minder goede zaken dan zij…
Deze roman gaat over de groeiende kloof tussen rijk en arm, de spilzucht van de nieuwe rijken en de grootheidswaan van sommige regeringsleiders.
In tijden van sociaal isolement kan een literair kleinood je ineens levensvreugde bieden. Zo las ik een literair juweel van de Russische schrijver Ivan Boenin, dat voor het eerst is vertaald.
De mail met het nieuws dat op 1 mei de Amsterdamse boekhandel Schimmelpennink voorgoed de deuren sluit, vergalde mijn humeur. Ik kom er al vijfentwintig jaar en heb er honderden boeken gekocht.
"De corona-epidemie dwingt je om zowel in de boekhandel (voor zover die nog open is) als in je eigen bibliotheek op zoek te gaan naar de troost van de schoonheid."
Al bijna een week verkeer ik in een gedwongen isolement, omdat ik griep heb. Het huis uit mag ik niet. En wat zou ik ook, buiten is het leeg en hangt de sfeer van oprukkend onheil.
De immigratie-achtergrond van sommige schrijvers heeft een nieuw soort literatuur vol knappe taalvondsten opgeleverd. Met dit in zijn achterhoofd ging Michel Krielaars naar een basisschool in Poelenburg.
Ter gelegenheid van deze boekenweek, die als thema ‘Rebellen & Dwarsdenkers’ heeft, zou je verwachten dat het werk van Multatuli in grote stapels in de boekwinkel ligt.
Het is tijd om de klassieke quarantaine-romans te (her)lezen, schrijft boekenchef Michel Krielaars. "De pest maakt nu eenmaal geen onderscheid. En dokter Rieux blijft een onvergetelijke held."
Een wijze vriend van me is oud en der dagen zat. Zijn vrouw is vorig jaar overleden, hij heeft twee versleten heupen en zit, naar eigen zeggen, tegen een depressie aan.
Doordat Nederlanders minder lezen, wordt er minder literaire fictie verkocht en brengen uitgevers minder vertaalde fictie uit. "Geen Ruge betekent ook geen Sjisjkin of Sebald."
Dina Roebina is een van Ruslands meest geliefde schrijvers. Ik ben in haar ban geraakt wegens haar novelle Ljoebka, over een door Stalin gefingeerd complot van Joodse artsen.
In 1997 sprong de Tsjechische schrijver Bohumil Hrabal, het leven en het bier zat, uit het raam. Michel Krielaars las een hertaling. "Het is het leven in al zijn kleuren."
Voor Ahmet Altan, een 69-jarige Turkse journalist, betekent schrijven ontsnappen aan de sleur van zijn gevangenisbestaan. Juist omdat hij schrijver is, kan hij in zijn fantasie vluchten.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2019/01/krielaars-michel-online-artikel.png)