Michel Krielaars

Op straat loopt Michel Krielaars een Hongaarse schrijver tegen het lijf. ‘Als je tegenwoordig in Boedapest met je vrienden in een café zit, kun je weer net als onder het communisme door de geheime dienst worden afgeluisterd.’

Door dood van Eva Biesheuvel werd ineens alles anders. Alsof ze een dierbaar familielid was, dat ik zo lang mogelijk bij me wilde houden.

U moet het me maar niet kwalijk nemen, maar ik houd nu eenmaal van ‘poepboeken’.

Variaties op de ‘orgie van nationalisme’ kom je op de Balkan nog zo vaak tegen, dat ze er in toenemende mate de vrede bedreigen.

Michel Krielaars wilde wel eens het hippiestaatje zien dat de heethoofdige, decadente schrijver en dichter Gabriele D’Annunzio tussen 1919 en 1920 leidde.

Als jongeling dweepte Michel Krielaars met de verhalen en gedichten van J. Slauerhoff, omdat ze over een verlangen naar verre oorden gingen, ver weg van het beklemmende Nederland.

Het kan niet anders of in zo’n literair land als Georgië wordt menige goede roman geschreven. De Duitsers beseffen het, want zij geven dit najaar honderdzestig Georgische schrijvers uit.

Fest blijkt zich als ghostwriter van Speers memoires te hebben laten leiden door diens mooie praatjes, waarmee zijn medeplichtigheid aan het nazi-regime moest worden gerelativeerd.