Vanwege het coronavirus werken onze medewerkers thuis.
Menno Tamminga schrijft over ondernemingsbeleid en economie.
Na 28 jaar stopt Menno Tamminga bij NRC. In zijn laatste column blikt hij terug: „Economie is strijd. Zonder tegenkrachten zou het kapitalisme afglijden naar uitbuiting. Dus dank aan de activisten.”
Het kabinet-Rutte IV hamstert gas en hernieuwbare energie. Dat boodschappenlijstje is nog maar het begin.
Het lijkt de afgelopen dagen alsof heel Nederland in een tochtende, aardgasslurpende woning van een gierige, huurdersvijandige woningcorporatie woont, schrijft Menno Tamminga.
De huidige rentepolitiek is niet meer houdbaar. Zoals Duitsland Poetins oorlog aangreep om op een zondagmorgen een ‘defensiehavik’ te worden, zo kan de ECB niet anders dan zich in een monetaire ‘havik’ omtoveren.
De westerse sancties tegen Rusland stapelen zich op. Maar hoe effectief is deze straf als je lucratieve activiteiten van Russische semi-staatsbedrijven, zoals gasleverancier Gazprom, in stand houdt?
Las ik dat goed? Zijn Forum voor Democratie-leider Thierry Baudet en voorzitter Ingrid Thijssen van werkgeversvereniging VNO-NCW bondgenoten?
De waardestijging van huizen zit in stenen, schrijft Menno Tamminga. "Het wordt niet bijgeschreven op uw bankrekening en u kunt er bij de bakker geen brood van kopen."
Als vakbonden een pro-werkgeversdemonstratie houden, weet je dat het kapitalisme zoals we dat kennen springlevend is. Tenminste, in Born.
Resultaten uit het verleden zijn wél een garantie voor de toekomst, als het gaat om aardgaspolitiek. Zal Rusland West-Europa altijd van aardgas blijven voorzien? Natuurlijk is dat zo, stellen ‘gasoptimisten’.
In het financiële vuurwerk afgelopen week zag je de kloof in koopkracht tussen Microsoft en Unilever. De softwaregigant heeft geld genoeg, Unilever niet. Het voedings- en zeepconcern had het geld moeten lenen bij banken en had extra aandelen moeten uitgeven.
Op de valreep kondigde demissionair minister Stef Blok aan dat de gaswinning toch wordt verdubbeld. Dat is een stuiptrekking van gediskwalificeerde politiek, schrijft Menno Tamminga. "Het wakkert het wantrouwen in Groningen en elders in de zogenaamde nieuwe bestuurscultuur alleen maar aan."
De sluiting van niet-essentiële winkels en de andere restricties geven Nederland een vals gevoel van veiligheid. Reikhalzend wacht men op versoepeling.
Crypto. Digitale valuta’s, zoals bitcoin, ethereum, cardano. Dat zijn echte mannendingen.
Het coalitieakkoord moest vier jaar mee, maar na minder dan tachtig uur kan het al terug naar de onderhandelingstafel. Lockdown. Raakt de economie in het slop?
Niet gek dat het FB-datacentrum omstreden is. Het wordt een slurper van groene stroom op een moment dat het elektriciteitsnet tegen zijn capaciteit aan zit.
Waarschuwing! In de formatie van het nieuwe kabinet wordt het, zoals men dat in Den Haag noemt: ‘poppetjes’-tijd. Wie wordt minister? Wie blijft? Wie krijgt functie elders?
Staatssteun voor gedupeerde bedrijven is business as usual geworden, schrijft Menno Tamminga. "De miljardenkosten van deze en eerdere steunrondes zijn niet het hele verhaal. Achter de steun wacht een stille beul. En in de steun woekert het stille leed."
Het is hoogmoed wanneer beleggers strategische beslissingen als het opbreken van bedrijven willen forceren, terwijl ze geen verantwoordelijkheid nemen voor de uitkomsten daarvan.
De economie stond er tot vrijdag in elk geval fantastisch voor als je naar de gebruikelijke maatstaven kijkt. Nederland bevindt zich in een economische hoogconjunctuur
Zijn er remedies tegen fraudes à la Pels Rijcken? „Na affaires als deze klinkt meestal de roep om meer toezicht”, schrijft Menno Tamminga. „Maar toezicht is altijd achteraf.”
Nederland is een politiek-economische grootmacht, schrijft Menno Tamminga. "Tegen die achtergrond is de Nederlandse klimaatpolitiek armoedig."
Het was ooit, drie generaties geleden, het wenkend perspectief. Hét bewijs van economische vooruitgang. De nieuwe welvaart van na de Tweede Wereldoorlog moest zich ook vertalen in bezitsvorming.
Soms zou je zomaar vergeten dat Nederland een van de rijkste, meest welvarende landen ter wereld is. Een land waarin de overheid álle huishoudens 400 euro compensatie geeft voor stijgende gasprijzen.
De Tweede Kamer was woest dat Hoekstra’s beleggingen via een belastingparadijs liepen, zag Menno Tamminga. Maar is dat genoeg om hem een gebrek aan een moreel kompas te verwijten?
De steun deed wat ’ie moest doen: werkgelegenheid redden, een economische crisis voorkomen, schrijft Menno Tamminga. Eind goed, al goed? Nee.
Er is iets aan de hand met de looneis die FNV afgelopen week heeft gesteld. De vakbond wil geen loonsverhoging in procenten, zoals gebruikelijk, maar in centen.
Zonder maatregelen is het perspectief dat over minder dan veertig jaar ruim een derde van alle werkenden een baan in de zorg heeft. Nu is dat een op de zeven.
Het is een hardnekkig misverstand: het idee dat immigratie de lasten van vergrijzing wegneemt voor de overheidsfinanciën en de arbeidsmarkt.
Welkom in de wonderlijke wereld van de economie, schrijft columnist Menno Tamminga. "Want waarom zou je nog dingen máken als je geld met geld kunt verdienen?"
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2019/01/tamminga-menno-online-artikel.png)