Als kunst niet meer is dan een hogere vorm van decoratie, wat is dat ‘hogere’ dan eigenlijk? Reputatie, prijs, bedoeling?
Er zijn veel verschillende soorten waarheden, en die hebben sterk de neiging om door elkaar te gaan lopen, schrijft columnist Marjoleine de Vos. Hoe dat alles te ontwarren?
Meestal, als je over vergeving denkt, begin je meteen te denken vanuit degene die vergeving zou kunnen schenken. Het 'slachtoffer'. Maar zelden over wat je zou moeten doen om vergeven te worden.
Als je dingen niet kunt zeggen, kun je ze dan wel denken? Het is een bijna sleetse vraag geworden, schrijft columnist Marjoleine de Vos. Toch laat-ie je niet meer los.
Volgens de wijze Solon was een leven pas gelukkig te noemen als het ook goed was geëindigd, zoals Herodotus vertelt, daarvóór was het lichtvaardig om iemand gelukkig te noemen.
Het grote restaurant in Amsterdam waar ik zat te eten was flink vol. De dertigers en veertigers hadden er duidelijk de meerderheid, zo te zien waren er veel mensen die geld…
Marjoleine de Vos vindt het raadselachtig waarom mensen die van literatuur, beeldende kunst of muziek houden afgeschilderd moeten worden als elitaire types waar je verre van moet blijven.
"Als je weg bent van huis valt je ook vaak weer veel sterker op waarvoor je je dan werkelijk interesseert", schrijft Marjoleine de Vos.
Marjoleine de Vos vond een gedicht terug dat ze schreef toen het huis waaruit ze nu vertrekt vijftien jaar geleden een nieuw huis was.
Marjoleine de Vos voelde haar huis trillen en heen en weer zwiepen. Aardbeving. En dan denk je aan de VVD.
Hoe anders was de wereld een eeuw geleden. Oké, dat is een cliché en een open deur ineen. Waren de mensen ook anders?
Het is heel makkelijk om de mens een belachelijke of afschuwelijke soort te vinden, schrijft Marjoleine de Vos. "Maar de laatste tijd was de mens soms ook weer zo ontwapenend."
De radio speelt almaar passiemuziek, en wie een beetje paasgevoel heeft doet dat thuis ook nog en loopt zachtjes neuriënd van hoofden vol bloed en wonden, van tranen en lijden en…
De gevoeligheid voor woorden verandert mee met de tijd en de geschiedenis, maar wat dat betekent? Ik merkte dat ik schrok van de titel van een boek waarvoor geadverteerd werd: De…
Het mooie aan verbeelding is dat ze alles kan. En alles mag, al lijkt dat tegenwoordig wel eens niet zo te zijn: het begrip ‘cultural appropriation’, culturele toe-eigening…
De Britse journalist en schrijver John Lanchester zei in een interview in De Groene dat de wereld nu eenmaal onophoudelijk verandert.
Misschien kan een bedrieger of bedriegster in een ander licht gezien worden, zonder dat je alleen maar blijft kijken door het sleutelgat van wat je is aangedaan.
Soms, hoezeer een huis ook iets is waar je je in wikkelt, denk ik wel eens dat ik me in een ander huis, een huis van vrienden bijvoorbeeld, net zo goed thuis zou kunnen gaan voelen.
Dit is het beeld dat hij achteraf van hun verhouding heeft: hij, de jonge man, houdt zijn twintig jaar oudere geliefde bij haar polsen vast terwijl zij uit het raam hangt.
Sommige zinnetjes onthoud je voor altijd. Zoals deze: „Dat het niet werkelijk voorbij was. Dat het nu pas begon voor hen.” Ze staan in een verhaal van Marga Minco over een ouder…
Zo’n zinnetje: „Hij kan niet met en niet zonder haar.” Dat wordt geïllustreerd met een misschien wel komisch bedoeld maar uiterst negatief getoonzet verslag van ‘hem’ en een…
Het avondje bij de duchesse de Guermantes blijkt in zekere zin een tegenvaller: de wereld waar Prousts verteller zich zoveel van had voorgesteld is veel minder bijzonder dan hij…
Wat is de menselijke verbeeldingskracht toch iets wonderlijks. Iemand schrijft een paar eenvoudige zinnetjes: „De Middellandse Zee? Mag ik mee?” en een ander spreekt ze uit.
Een mooie oktobermorgen, het zonlicht wazig op de ruggen van een paar ruige koeien, de molen en de kerk spreken van eeuwenlange bewoning hier, er is iets pittigs in de lucht.
Ongelooflijk. De soldaten uit de Eerste Wereldoorlog zijn zojuist gefilmd. Je ziet ze lachen en praten, in kleur, je hoort ze, staat naast ze als ze een kanon afschieten!
Onbegrijpelijk vond ze het en in welke wereld ik eigenlijk leefde en dat het de hoogste tijd was om de realiteit eens onder ogen te zien.
Wandeling met vrienden over het strand. Gesprekken, over alles, goden en mensen, films en gedichten, broers en moeders.
Natuurlijk is het gênant om in bikini aan het strand te liggen als er halfverdronken vluchtelingen aan land stappen. Maar Europa houdt zich nogal stil over de ellende op Lesbos.
Toen het paard de vesting van Troje was binnengesleept, en de mannen erin zich heel stil moesten houden, kwam Helena.
/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2019/01/vos-marjoleine-de-online-artikel.png)