Met bordspelletjes alleen is die angst niet te verdrijven, schrijft Marjoleine de Vos. Beter is het om de verhalen van Willem Brakman te lezen, waarin juist het burgerlijke als hevig wordt ervaren.
Terwijl de vreemdelingen aan de grenzen wachtten en het hele politieke debat daarop was afgestemd, is het coronavirus binnengeslopen en legt het hele leven plat.
De werkelijkheid is in ambtelijk en politiek Den Haag helemaal niet belangrijk en zit vaak maar in de weg. Die houding is slecht voor het land, de geest en de ziel, schrijft Marjoleine de Vos.
Iemand die geen behoefte heeft om sociale media bij te houden kan toch een rijk sociaal en intellectueel leven hebben, of thuis de vakliteratuur goed bijhouden.
Het is een wreed toeval dat juist in de week waarin de bevrijding van Auschwitz herdacht werd, waarin de aandacht uitgaat naar mensen die het kamp niet of juist wel overleefden…
Bij herlezing van een stuk van Roger Scruton vraagt Marjoleine de Vos zich af: Als je niet weet waarvoor je leeft, hoe zou je je dan niet vervelen?
Toen ik de film 'The Two Popes' had gezien dacht ik: zal ik dan toch maar katholiek worden?
Ik zag ze, die Trojaanse vrouwen, op een film in het British Museum, ze waren nu Syrische vrouwen die zeiden volstrekt te begrijpen waar dat stuk over ging: over hen.
Op het toneel vervloekt een woedend donderende en razende vader Wotan zijn dochter Brünnhilde, die deed wat ze dacht wat hij wilde, niet wat hij haar zei te doen.
Niemand zegt dat geld nergens voor nodig is of dat bestaanszekerheid niet op de eerste plaats moet komen. Maar direct daarna, als de basisbehoeften vervuld zijn, dan komt al het andere wat ons leven uitmaakt.
Laten we Homerus blijven lezen en navertellen en herinterpreteren. Laten we blijven huiveren om de mens, en ons de beelden inprenten.
Niets is onaangenamer dan te geloven dat mensen kortzichtig en egoïstisch zijn, dat ze zich gaan misdragen als ze een beetje macht krijgen.
Als kunst niet meer is dan een hogere vorm van decoratie, wat is dat ‘hogere’ dan eigenlijk? Reputatie, prijs, bedoeling?
Er zijn veel verschillende soorten waarheden, en die hebben sterk de neiging om door elkaar te gaan lopen, schrijft columnist Marjoleine de Vos. Hoe dat alles te ontwarren?
Meestal, als je over vergeving denkt, begin je meteen te denken vanuit degene die vergeving zou kunnen schenken. Het 'slachtoffer'. Maar zelden over wat je zou moeten doen om vergeven te worden.
Als je dingen niet kunt zeggen, kun je ze dan wel denken? Het is een bijna sleetse vraag geworden, schrijft columnist Marjoleine de Vos. Toch laat-ie je niet meer los.
Volgens de wijze Solon was een leven pas gelukkig te noemen als het ook goed was geëindigd, zoals Herodotus vertelt, daarvóór was het lichtvaardig om iemand gelukkig te noemen.
Het grote restaurant in Amsterdam waar ik zat te eten was flink vol. De dertigers en veertigers hadden er duidelijk de meerderheid, zo te zien waren er veel mensen die geld…
Marjoleine de Vos vindt het raadselachtig waarom mensen die van literatuur, beeldende kunst of muziek houden afgeschilderd moeten worden als elitaire types waar je verre van moet blijven.
"Als je weg bent van huis valt je ook vaak weer veel sterker op waarvoor je je dan werkelijk interesseert", schrijft Marjoleine de Vos.
Marjoleine de Vos vond een gedicht terug dat ze schreef toen het huis waaruit ze nu vertrekt vijftien jaar geleden een nieuw huis was.
Marjoleine de Vos voelde haar huis trillen en heen en weer zwiepen. Aardbeving. En dan denk je aan de VVD.
Hoe anders was de wereld een eeuw geleden. Oké, dat is een cliché en een open deur ineen. Waren de mensen ook anders?
Het is heel makkelijk om de mens een belachelijke of afschuwelijke soort te vinden, schrijft Marjoleine de Vos. "Maar de laatste tijd was de mens soms ook weer zo ontwapenend."
De radio speelt almaar passiemuziek, en wie een beetje paasgevoel heeft doet dat thuis ook nog en loopt zachtjes neuriënd van hoofden vol bloed en wonden, van tranen en lijden en…
De gevoeligheid voor woorden verandert mee met de tijd en de geschiedenis, maar wat dat betekent? Ik merkte dat ik schrok van de titel van een boek waarvoor geadverteerd werd: De…
Het mooie aan verbeelding is dat ze alles kan. En alles mag, al lijkt dat tegenwoordig wel eens niet zo te zijn: het begrip ‘cultural appropriation’, culturele toe-eigening…
De Britse journalist en schrijver John Lanchester zei in een interview in De Groene dat de wereld nu eenmaal onophoudelijk verandert.
Misschien kan een bedrieger of bedriegster in een ander licht gezien worden, zonder dat je alleen maar blijft kijken door het sleutelgat van wat je is aangedaan.
/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2019/01/vos-marjoleine-de-online-artikel.png)