Caroline de Gruyter schrijft wekelijks over politiek en Europa.
Hoe meer Donald Trump internationale bijeenkomsten reduceert tot niveau kleuterklas, hoe meer de Europese deelnemers thuiskomen met het gevoel dat de wereld met de dag…
Terwijl iedereen schijnbaar ronddobbert, slaat Macron alarm. En komt hij met ideeën. Daar komt Nederland om de hoek.
De opmerking van de Franse president Macron dat de NAVO „hersendood” is en dat we daarom een Europese defensie moeten hebben, galmt nog flink na.
Emmanuel Macron ziet het westerse bondgenootschap afkalven. De NAVO-veiligheidsgarantie wankelt. Intussen wordt China militair assertief, tot op de noordpool.
De Nederlandse politiek heeft de handen vol aan stakende leraren en het nut van maximaal 100 op de snelweg. Intussen ruimt de Nederlandse diplomatie wat geostrategisch puin.
Europa staat voor een duivels dilemma. We moeten aan een Europese defensie werken. Maar doen we dat te voortvarend, dan kan dit het vertrek van de Amerikanen uit de NAVO bespoedigen.
Dertig jaar geleden viel de Muur. En iedereen vraagt zich af wat er misging met de hereniging van Oost- en West-Europa.
Het is moeilijk om Farage los te zien van zijn Europese omgeving. Hij is er een product van, net zoals Brexit dat is.
We worden omringd door grommende grootmachten die importtarieven, data en vluchtelingen als wapen tegen ons inzetten. Door deze externe druk zal Europa zich moeten heruitvinden als geopolitieke macht.
Geert Wilders op de boerenbarricades – het deed denken aan Jean-Luc Mélenchon van de radicaal-linkse La France Insoumise.
In Amerika is een normalisatie aan de gang van dingen die vroeger ondenkbaar waren. De president runt het land alsof het persoonlijk bezit is. Hij verrijkt zichzelf.
Bijna dertig jaar geleden werkte de Franse journaliste Marion Van Renterghem, net afgestudeerd jurist, een jaar op het advocatenkantoor Nagy és Trócsányi in Boedapest.
Het is een klassieker, maar dreiging van buitenaf smeden binnenlandse eenheid. Ook binnen de EU.
Een Poolse europarlementariër, Beata Mazurek van de regerende PiS-partij, twitterde laatst over een nieuwe migratiegolf. Uit Zweden!
"Brexit gaat een schoolvoorbeeld worden van de schade die een referendum kan aanrichten aan de parlementaire democratie."
Het VK wil uit de EU, niet Ierland. Dat kan Johnson natuurlijk niets schelen. Nu de deadline nadert, ziet hij de Ieren steeds benauwder worden vanwege de grens die ze niet willen.
Vandaag volgen we het Ierse melkspoor. Gewoon om te laten zien dat soevereiniteit een prijs heeft.
Het Duitsland Instituut Amsterdam sloeg deze week alarm: het vak Duits op Nederlandse scholen komt in de verdrukking. Hetzelfde geldt voor het Frans.
Ook in Nederland beheersen extremen het boerkadebat, losgebarsten rond een wetje dat drie-, vierhonderd vrouwen moet disciplineren. Ook hier: totale radicalisering.
Het Britse verzoek om een Europese marinevloot bij elkaar te sprokkelen om olietankers te beschermen in de Straat van Hormuz legt een paar geweldige paradoxen bloot in de internationale politiek.
Von der Leyen mag Europarlementariërs deze week de hemel hebben beloofd, maar haar eerste grote politieke uitdaging wordt toch echt Brexit. En de kans dat dit een No Deal-Brexit wordt, is vrij groot.
In mei, voor hij werd genomineerd als de Hoge Vertegenwoordiger van het Europese buitenlandbeleid, velde de Spaanse minister van Buitenlandse Zaken Josep Borrell een vernietigend…
Op ondoorzichtige, chaotische manier zijn de Europese regeringsleiders erin geslaagd om toch met de meest federalistische kandidaten op de proppen te komen, schrijft Caroline de Gruyter.
Om Europese topbanen is altijd hevig gekonkeld. Regeringsleiders halen alle trucs uit de kast om hun favorieten op hoge posten in Brussel en Frankfurt te krijgen.
De gemiddelde Europeaan is niet klaar voor de revolutie, schrijft Caroline de Gruyter. "Hier ligt, deels, het antwoord op de vraag waarom de Groenen bij de Europese verkiezingen zo goed gescoord hebben."
Zouden onderhandelingen met Albanië en Noord-Macedonië moeten worden gestart over een EU-lidmaatschap? Caroline de Gruyter analyseert door een Habsburgse bril.
De manier waarop Trump bezit nam van Buckingham Palace vertelt ons iets over Brexit, vindt correspondent Caroline de Gruyter.
Het wordt tijd voor paneuropese partijen en kieslijsten, schrijft Caroline de Gruyter. "De politiek wordt steeds Europeser en 20 miljoen Europeanen zijn nauwelijks vertegenwoordigd."
Steeds meer jongeren bekommeren zich om Europa, ziet columnist Caroline de Gruyter. "Zelfs het historisch besef lijkt terug van weggeweest."
/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2019/07/gruyter-caroline-de-2019-01-b.png)