Willem Pekelder is columnist voor NRC en schrijft over Rotterdam.
Ik ontmoette hem tijdens de ochtenddrank in het Westerpaviljoen. Hij stelde zich voor als Bart Grätz, gepensioneerd grafisch vormgever van NRC. In het zwart gekleed was hij.
Wat gaat er door u heen? Je mag het sinds Sonja Barend eigenlijk niet meer vragen, maar ik kan het niet nalaten nu ik met Thea en Jan Dammes voor het pand sta dat zoveel voor hen…
Het was de eerste publieke uitnodiging die ik ontving sinds de versoepeling van de ‘intelligente lockdown’. Even wennen was het zeker.
De glitterballen draaien, maar de dansers zijn verdwenen. De dj is vertrokken, de lichttafel verlaten. Desolate bars wachten op dorstige drinkers.
De bisschop zelf opent de deur van de kathedraal, en dan gaat het bijna mis. Ik steek mijn hand toe, zie de lichte vrees op het gezicht van de geestelijke, en volsta geschrokken…
Gijsbert G. van Ziel, vioolbouwer, staat er op zijn visitekaartje. Ik kwam hem tegen toen ik een wandeling maakte door het Vroesenpark, waar hij een groep mensen trainde met…
Ik weet niet of het u bekend was, maar ik ben artiest. Ja, het was voor mij ook een verrassing. Ik ontdekte het toen ik mezelf onlangs googelde en stuitte op Artiestenburo 2010.
Bram Peper kijkt vanuit zijn appartement uit op een grote bouwput. Hier, aan de Gedempte Zalmhaven, zal ooit de hoogste woontoren van de stad verrijzen.
Verschrikt kijkt de vrouw op als ik haar aanspreek. Ik maak mijn excuses en doe meteen een flinke stap naar achteren.
Ik wilde voor u naar een voordracht van Simon Rozendaal over Delfshavenaar Piet Hein. Ging niet door wegens corona. Naar een lezing van koningin Máxima in de Kunsthal. Afgelast.
Ze bestaan niet meer, de havenbaronnen van weleer: de Swarttouws en Schoufours. Bekende Rotterdammers, misschien zelfs BN’ers.
Geen Rotterdammer die het weet, maar de Roteb ligt in de vuilnisbak. Decennialang zag iedere automobilist die vanuit Gouda of Delft richting Kleinpolderplein zoefde de letters…
Het is lang geleden dat ik een bankgebouw van binnen zag. Je regelt immers alles zelf op internet. En daar mag je nog voor betalen ook: enkele euro’s ‘pakketkosten’ per maand.
Willem Pekelder is wekelijks onderweg in Rotterdam
Zondag, tijdens het staartje van het filmfestival, liep ik kunstenaar Ari Deelder tegen het lijf. Dat gebeurde in de Doelen Studio, waar Doorlopend Deelder werd gedraaid, een…
Rijen, rijen, overal rijen. Voor de zittingszalen, bij de gidsen, zelfs voor de koffie-automaat. Nooit was het zó druk bij de rechtbank Rotterdam als vorige zaterdag.
Groenten zonder grenzen is een bijzondere onderneming: een bedrijf zonder winstoogmerk. Sterker, je kunt er elke woensdagavond gratis eten, en wat over is mag je mee naar huis…
Hoe moet het zijn geweest voor de Van Nelle-werknemers toen ze in 1931 verhuisden naar hun nieuwe fabriek in de Spaanse Polder?
Zondagochtend wandelde ik door de diergaarde met Michiel van Ravesteyn. Hij is kleinzoon van de architect van Blijdorp, Sybold van Ravesteyn, wiens creatie tachtig jaar geleden…
Er wonen heel wat landelijk befaamde politici in Rotterdam, maar telkens als ik een van hen tegenkom, gebeurt er iets vreemds met mij.
Van alle tips in het afgelopen jaar was die van Jos Exler een van de gedenkwaardigste. Ze meldde dat ze de uitgeverij van haar overleden echtgenoot Willem Donker had overgenomen…
Het was het schoolreisjesgevoel. ’s Ochtends in alle vroegte naar de bus, een beetje schemerig nog, en een dag vol spanning en avontuur in het verschiet.
Op een zondagmiddag was ik te gast bij het Feest der Poëzie, waar emeritus hoogleraar aan de VU, Dick van Halsema, een voordracht hield over twee grote dichters die in Rotterdam…
Echte Rotterdammers, bestaan die? Natuurlijk. De Van Rijckevorsels, de De Monchy’s en de Hudigs, om er maar eens enkele te noemen. Hoewel.
Het is natuurlijk gekkenwerk, maar ik kon me niet langer bedwingen, dus boekte ik een overnachting in eigen stad.
En toen was ineens de paus in Rotterdam. Niet die uit Rome, maar uit Constantinopel, zoals orthodoxe gelovigen Istanbul nog altijd noemen.
Het was op zondag 7 oktober vorig jaar. In de salon onder de uitgeverij zou een high tea plaatsvinden. Een pianiste oefende alvast Chopin.
Wie een vloer zoekt van kurkparket kan in de wijk Blijdorp alle kanten uit. Of voor verzekeringen en pensioen. Of onteigeningen.
Die middag wilde ik naar de expositie Allemaal Rotterdammers van Robert de Hartogh. En verdraaid, wie kom ik ’s ochtends tegen bij de kassa van Albert Heijn?
/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2019/02/pekelderartikel-2.png)