Film

‘Just Mercy’ is een aanklacht tegen racistische misstanden in het Amerikaanse rechtssysteem, het is een film met het hart op de goede plaats.

‘Mind My Mind’ is een Nederlandse tekenfilm over een jongeman met autisme. Kijkjes in zijn hoofd vol dossier en handleidingen bieden een liefdevolle blik op zijn leven.

Naar Sam de Jongs tweede film werd sinds ‘Prins’ (2015) uitgekeken. ‘Goldie’ is opnieuw stijlvol, maar wel wat vlak.

Dr. Dolittle, de excentrieke dokter die met dieren kan praten, is terug in een nieuw avontuur dat nogal zwaar op de hand is. Gelukkig zijn er overtuigend digitaal geanimeerde dieren, onder wie een bange gorilla en een assertieve papegaai.

Een stel bevindt zich tijdens een nacht in Boekarest in een relatiecrisis, in de overtuigende debuutfilm ‘Monstri’.

Door twee jonge Britse soldaten op een levensgevaarlijke missie te volgen, krijgt ‘1917’ de statische Eerste Wereldoorlog in beweging.

‘Honeyland’ is niet het poëtisch observerende epos die hij op het eerste gezicht lijkt. Maar doet het ertoe of de film feit of fictie is?

In het Noorse ‘Out Stealing Horses’ moeten twee jeugdvrienden zich verzoenen met hun verleden en elkaar. De kijker wordt een archeoloog in het geheugen van de mannen.

In ‘Divino amor’ hebben in een dystopisch toekomstig Brazilië evangelisten het voor het zeggen. De film waarschuwt voor hun dwingende dogmatische denkbeelden.

De inmiddels klassieke wraakzuchtige geestverschijning van de filmserie ‘The Grudge’ zorgt er nog steeds voor dat mensen zichzelf of anderen iets aandoen. Veel bloed en verminkingen, maar weinig beklijft.

De minnares van een rijke zakenman wordt dood aangetroffen in een hotelkamer met hem er bewusteloos naast. De kijker moet er via de vele plottwists in ‘Il testimone invisibile’ achter komen hoe dat zit.

De belangrijkste filmprijzen werden verdeeld tussen Quentin Tarantino, megahit Joker en oorlogsepos 1917.

Een aangrijpende afdaling in een gangenstelsel vol bloed en pijn. ‘The Cave’ toont de realiteit van een ondergronds ziekenhuis in de Syrische oorlog.

In visueel overdonderde neo-noir verkent een slapeloze agent de wereld van uitbuiting onder het neonparadijs Singapore.

In ‘Aquarela’ zoomt Victor Kossakovski in op water in al zijn vormen. Vaak is dat buitengewoon en pakkend, soms wordt het saai.

Indiase dorpsmeisjes van vijftien verkennen de liefde in een Terrence Malick-achtig paradijs. En stuiten dan op het patriarchaat, waarna de zaak wat didactisch wordt.

Een in de steek gelaten infiltrant in een drugsbende moet het vege lijf zien te redden; ‘The Informer’ is een routinewerkje waarin de FBI weer eens niet deugt.

Francis Ford Coppola heeft een derde, nu echt definitieve versie gemonteerd van zijn oorlogsklassieker ‘Apocalypse Now’. Niet te lang, niet te kort, maar er precies tussenin.

De droogkomische situaties waarin Elia Suleiman zich begeeft in ‘It Must Be Heaven’ leggen de absurditeit van de wereld bloot.

‘The Peanut Butter Falcon’ werd speciaal geschreven voor Zack Gottsagen; een acteur met het syndroom van Down. Dat levert een prachtige, avontuurlijke feelgoodfilm op.

‘Deerskin’ is een innemend curiosum uit Frankrijk over een man die verliefd is op zijn jasje.

‘April, May en June’ met Linda de Mol gaat over drie zussen en hun terminaal zieke moeder. De film blijft aan de vlakke kant.

De succesvolle Vlaamse fantasyreeks krijgt een tweede bioscoopfilm: ‘Nachtwacht: Het duistere hart’. Daar valt bijzonder weinig aan te beleven.

‘Wiren’ is een stijlvolle Surinaamse speelfilm gebaseerd op het fascinerende leven van de dove Wiren Meghoe.

In haar nieuwe boek ‘Home Work’ kijkt actrice Julie Andrews terug op haar tijd in Hollywood. Ze laat niets heel van de illusie dat een showbizz-carrière met een stabiel gezinsleven te combineren valt.

In deel vijf van de serie heeft Mees Kees hoogtevrees en organiseert juf Dreus een bal. Prettig, maar wat gemakzuchtig.

In ‘Echo’ schetst Rúnar Rúnarsson met fijnzinnige taferelen de periode rond de feestdagen in IJsland.

Sophie Dros accentueert de vervreemdende habitat van de cruise met haar held, baron Ronald Busch Reisinger, een flamboyante bluffer én vreugdeloze outsider.

In ‘Huisvrouwen bestaan niet’ wordt uitstekend geacteerd, ondanks een script vol clichés. Met de emancipatie van de vrouw heeft de film het een beetje moeilijk.

In deze complexe surrealistische thriller gaat een hand op zoek naar zijn lichaam – dat van pizzakoerier Naoufel.

Een brute daad van patriarchale wreedheid scheidt twee zussen die in het benauwende Brazilië van de jaren vijftig van avontuur dromen. Waarna hun levens elkaar spiegelen en kruisen.

Filmproducent Kees Rijninks kreeg de diagnose parkinson. ‘Samen’ gaat over de uitwerking van zoiets op je leven en relatie.

De remake van ‘Jumanji’ werd in 2017 een verrassingshit. Dus volgde onvermijdelijk dit vervelende vervolgdeel.

In ‘Motherless Brooklyn’, zijn tweede film als regisseur, speelt Edward Norton een privédetective die lijdt aan het syndroom van Tourette.

Een kleine, sympathieke documentaire over een vakantie van een oma en haar autistische mantelzorger naar Luxemburg.

In ‘Marriage Story’ heeft Noah Baumbach een aangename balans gevonden tussen de neurotische Woody Allenachtige personages en de rust die nodig is om voor beide hoofdfiguren oprechte sympathie te kunnen voelen.

De bioscoopversie van ‘Penoza’ bevat een aantal spannende sequenties en varieert op de thematiek van de serie.

In ‘A Cinema Prayer’, de film van Andrej Tarkovski jr. over zijn vader, komt zoon zelf niet aan het woord, senior leidt ons door zijn leven en snijdt zijn grote thema’s aan als herinnering, kunst en spiritualiteit.

Als „een spraakzaam mollig oud vrouwtje” loodst de Franse filmmaker en cultfiguur Agnès Varda de kijker door haar oeuvre. Wie op haar onbevangen manier kijkt, kan geïnspireerd raken.

‘Knives Out’ is een lekkere film voor de feestdagen: een whodunnit van Star Wars-regisseur Rian Johnson met een sterrencast.

Aan de hand van fragmenten uit 179 films vertelt ‘Ze noemen me Baboe’ het fictieve verhaal een Javaans meisje dat gaat werken voor een Nederlands gezin.

Sergej Loznitsa toont het vroege stalinistische showproces tegen de ‘Industriële Partij’. Interessant voor Sovjet-nerds.

In ‘Can You Keep a Secret?’ slaan de grappen allemaal dood, hebben de hoofdpersonen geen chemie en zijn bijfiguren ergerlijk karikaturaal.

De opvolger van de wereldwijde animatiehit ‘Frozen’ is een geforceerde film, met ingewikkelde plot en onwaarachtige emotie. Gelukkig is de film geen totaal fiasco.

In ‘Mi Vida’ moet kapster Lou haar twijfel en onzekerheid te boven komen. Kiest ze er op 63-jarige leeftijd voor om haar dromen uit te laten komen, of niet?

Horrorparodie ‘Zombieland: Double Tap’ zit vol grappen en grollen, leuke acteurs en memorabele oneliners.

‘The Third Wife’, over een gedwongen huwelijk in 19de-eeuws Vietnam, doet denken aan de Chinese klassieker ‘Raise The Red Lantern’. Maar de zo goed als dialoogloze film is feministischer.

‘The Good Liar’ met Ian McKellen en Helen Mirren probeert serieuze thema’s rond schuld en boete te behandelen in een lichte film. Dat werkt niet goed.

Renée Zellweger schittert als Judy Garland in haar nadagen in ‘Judy’. Ze laat niet alleen haar neergang, maar ook haar fenomenale talent zien. ●●●●●

Meer nog dan een racefilm gaat ‘Le Mans ’66’ over coureur Ken Miles, die niet tegen gezag kan maar moet leren een teamspeler te zijn.

‘Thunderdome Never Dies’ is een ongefocuste, wat monotone mix van fancultus, verhalen uit de oude doos en bedrijfsreportage over de Thunderdome-dansfeesten.

‘An Ocean Story’ toont inzichtelijk de gevolgen van klimaatverandering en de plasticsoep, maar is iets te nadrukkelijk activistisch.

Met onderkoelde humor toont de Belgische tragikomedie ‘The Best of Dorien B.’ hoe een jonge dierenarts aan de grijsheid van haar bestaan probeert te ontsnappen.

Documentaire ‘Ring of Dreams’ toont hoe ervaren en aspirant-worstelaars een versie van zichzelf spelen en een leven lang bezig zijn dat te perfectioneren.

‘Beats’ schetst een aanstekelijk beeld van de Britse dance-cultuur in de jaren negentig. En belicht ook de sociaal-economische context.

Cabaret-legende Jasperina de Jong laat zich niet meer interviewen. Toch wist Simone de Vries een mooie documentaire over haar te maken.

In Centre Pompidou Metz is een boeiende expositie te zien over de grote Sovjet-cineast Sergej Eisenstein. Zijn zoektocht naar extase is nog steeds bedenkelijk aanlokkelijk.

‘The Gangster, The Cop, The Devil’ is een zeer genietbare, extreem gewelddadige misdaadfilm uit Zuid-Korea, die baadt in neonlicht.

In ‘A Tale of Three Sisters’ zijn drie zusters teruggekeerd naar hun ouderlijk huis in Anatolië, in een mooie film die te weinig aan de verbeelding overlaat.

Stanley Kubricks klassieker ‘The Shining’ krijgt met ‘Doctor Sleep’ een even zinloze als overbodige sequel.

‘Bumperkleef’ is bijzonder vakkundig gemaakte nederhorror die een beetje aan Dick Maas doet denken. Met een doorsnee gezin uit een vinexwijk, dat met hun zwarte SUV door het polderlandschap scheurt.

Schaatsster Sonja Henie trok eind jaren dertig naar Hollywood en werd er de bestbetaalde actrice, maar er zat een kloof tussen haar ‘buurmeisje’-imago in musicals en de excessen in haar privéleven.

De beeldschone natuur en de acteerprestaties houden een zich traag ontvouwend plattelandsdrama uit IJsland boeiend.

Natuurfilmer Evert van den Bos toont mooie beelden van de Galapagoseilanden, maar soms lijkt zijn documentaire een promotiefilm en dat is zonde.

‘Ready or Not’ begint vrij onschuldig, maar wordt steeds bloediger en goorder. Humor moet dat draaglijk maken, maar de meeste grappen slaan dood.

‘Countdown’ combineert visioenen van dode familieleden, demonen en geritsel achter het douchegordijn met hedendaags pubergedrag.

Een traditionele spionagefilm is het waargebeurde ‘Official Secrets’ niet. Daarvoor zijn de feiten rond een klokkenluider die een onrechtmatige invasie in Irak wilde voorkomen te complex.

De personages in het mozaïekdrama ‘De Liefhebbers’ maken wel heel veel mee. Door de opeenstapeling van gebeurtenissen boeien ze weinig.

Niet alles overtuigt in ‘Fête de famille’, een familieportret over een reünie waar oude lijken uit de kast komen. Maar Emmanuelle Bercot als destructieve dochter maakt alles goed.

‘An Unexpected Love’ geeft de Argentijnse topacteurs Ricardo Darín en Mercedes Morán alle ruimte om te schitteren in een tragikomedie over een midlifecrisis.

De geestige tweestrijd tussen twee echtscheidingsadvocaten levert een geslaagde romantische komedie op in ‘Wat is dan liefde’.

Documentairemaker Saskia Vredeveld onderzoekt haar eigen jeugd tijdens het apartheidsregime in Zuid-Afrika in het licht onbevredigende ‘A Fool’s Paradise’.

Pentagonschutter Henry Brogan wil met pensioen, zijn 23-jarige kloon krijgt opdracht hem te vermoorden. Gemini Man is vol technisch vernuft, maar het script schoot erbij in.

Muzikaal wonderkind Sam tuft dagelijks door vele werelden: de islamitische van zijn vader, de culturele van zijn school, de criminele van zijn broer. Een mooie, melancholieke film.

‘Stones Have Laws’ is loom luisteren naar verhalen van Surinaamse marrons, afstammelingen van naar de jungle gevluchte slaven.

Actrice Wu Ke-xi vemengde eigen ervaringen in de filmwereld met Harvey Weinstein in een lynchiaans scenario over internalisering van seksueel misbruik.

Je kan ‘Fisherman’s Friends’ – authentiek havenkoor treft ontwortelde muziekagent – van A tot Z uittekenen. Maar zo’n sprookje hoor je graag telkens opnieuw.

‘Itzhak’ is een aardig portret van Itzhak Perlman; een groot violist, maar bovenal een warm mens.

Zwarte Pieten zonder raciale stereotypen, roetveegpieten: ‘De brief voor Sinterklaas’ volgt de wat laffe lijn van het Sinterklaasjournaal van vorig jaar.

Knap dat de makers van de film ‘The Goldfinch’ een structuur vonden in Donna Tartts bestseller ‘Het puttertje’, maar meer dan de som van zijn steekwoorden is het niet.

‘Joker’ toont hoe de bekende aartsvijand van Batman op het verkeerde pad terechtkomt. Joaquin Phoenix acteert alsof zijn leven ervan afhangt.

De tweede film rond YouTuber en zangeres Djamila is net als de eerste opgebouwd rond een talentenwedstrijd. Ook deze maal is het script een aanleiding om veel bekende influencers voorbij te laten komen.

‘Pavarotti’ is een warm, maar conventioneel portret van de fenomenale operazanger en superster Luciano Pavarotti.

‘Kapsalon Romy’ bevat schrijnende momenten over de symptomen van dementie zoals ontkenning, paranoia, het verlies van decorum zonder dat de film te sentimenteel of onbegrijpelijk voor jonge kinderen is.

Carlos Reygadas’ semi-autobiografische ‘Nuestro tiempo’ onderzoekt het burgerlijk huwelijk en verschillende gradaties van liefde en lust. Een film die zijn rijkdom alleen zonder oordelen prijsgeeft.

In de egodocumentaire ‘Your Mum and Dad’ van Klaartje Quirijns over familie, ideaalbeelden en overgeërfde trauma’s is de camera een therapeutisch breekijzer en herinneringsmachine.

‘After the Wedding’ gaat over grote kwesties zoals wat familie is, wat het betekent om verweesd te zijn in het aangezicht van leven en dood en wat geld kan vernietigen.

Met ‘likes’ strijden tegen het grote bedrijfsleven, de Bretonse kippenboer Raymond probeert het. Echt hartverwarmend wordt het niet, daarvoor voelt ‘Roxane’ te geconstrueerd.

De geestige Vlaamse komedie ‘De Patrick’ had ook gewerkt op een gewone camping, in plaats van een nudistenvereniging. Maar de naakte lijven zorgen voor terloops absurdisme.

De bescheiden, maar aangrijpende animatiefilm ‘The Swallows of Kabul’ is een droeve bespiegeling over het leven in Kabul onder de Talibaan.

In ‘The Kitchen’ besluiten drie vrouwen de zaken over te nemen van hun criminele echtgenoten. Meer dan een plichtmatige, nietsige film levert dat niet op.

‘Piranhas’, over de jongste rekruten van de georganiseerde misdaad, vertelt competent een welbekend verhaal over de opkomst en ondergang van een straatjongen.

Regisseur Brian De Palma blijkt niet in grote vorm te zijn in zijn nieuwe thriller ‘Domino’. Carice van Houten speelt een rechercheur die op een terrorist jaagt.

In de ‘The Last Male on Earth’ wordt afgeteld naar de dood van het laatste mannetje van de noordelijke witte neushoorn. De lichte en bevreemdende toon past verrassend genoeg goed bij een film over een uitstervende diersoort.

‘Goset – Het vermoorde theater’ vertelt op theatrale wijze de geschiedenis van het Joodse Staatstheater tussen de oprichting in 1919 in Moskou en de gedwongen ontbinding in 1949.

De deels op feiten gebaseerde avonturen van een team New Yorkse strippers dat te ver ging biedt sprankelende, maar gemakzuchtige Scorsese-light.

Regisseur Benjamín Naishtat ziet in zijn mysterieuze, meeslepende ‘Rojo’ de misdaden van Argentiniës militaire dictatuur nog steeds als naamloze lijken in de pampas liggen.

Deze prima documentaire duidt de muzikale erfenis van trompettist Miles Davis, maar ook zijn invloed als zwart rolmodel en zijn getroebleerde leven.

Luc Besson vond het ooit uit in ‘Nikita’: ijskoude vrouwelijke killers in de Koude Oorlog. Het frisse is er wel af bij ‘Anna’.

Het alledaagse, droom en mystiek smelten samen, maar het Thaise ‘Manta Ray’ stipt ook de vervolging van de Rohingya-minderheid aan.

Een rode jurk die ’s nachts door huizen spookt, brandmerken achterlaat en wasmachines laat exploderen. ‘In Fabric’ is een claustrofobisch vormgegeven labyrint.

Om haar jongere minnaar terug te krijgen, maakt Claire als Clara Antunès een nep-Facebookprofiel aan. Dat loopt volledig uit de hand.

Na zevenentwintig jaar is de moordlustige entiteit ‘It’ terug. Maar het verhaal van de film ‘It: Chapter Two’ is voorspelbaar.

De verdwijning van een Italiaans meisje laat rechercheur Vogel maar niet los. ‘La ragazza nella nebbia’ gaat ook over de rol van de media.

De klassieker ‘Taxi zum Klo’ is opnieuw uitgebracht. De film is een belangrijk portret in de geschiedenis van de homofilm en gaat terug naar de periode voor de aidscrisis.

Een topvioliste wordt na een ongeluk noodgedwongen docente – en krijgt een amoureuze relatie met een jong talent.

De tienjarige Estrella kampt met narco’s en zombies in een sprookje dat schatplichtig is aan ‘Pan’s Labyrinth’.

‘Night Hunter’ is op papier best origineel, maar de plot rond een seriemoordenaar die te labiel lijkt om een slimme operatie op touw te zetten wordt niet goed uitgevoerd. Wie is jager, en wie is prooi? De verwarring maakt de film niet spannender.

Een trucker en een lifter met dezelfde naam op een Tibetaanse hoogvlakte: ‘Jinpa’ is een droom van een film.

Acht kinderen die een concentratiekamp hebben overleefd, worden na de oorlog gedumpt in een huis in een bos. Met in de buurt een troep hongerige herdershonden. ‘Wilkolak’ volgt een vertrouwd horrorstramien, maar biedt ook een intrigerende blik op trauma.

Hoe moet je eigenlijk met een meisje zoenen, vragen drie twaalfjarige jongens zich af. De zoektocht naar het antwoord is een vermakelijke en lieve film.

Javed ontdekt in de jaren 80 de muziek van Bruce Springsteen. De Pakistaanse jongen voelt zich eindelijk begrepen.

Er wordt over veel gezwegen in het Argentijnse ‘La Quietud’. Onder die stilte zit de erfenis van de geschiedenis, van de dictatuur die ieder personage in tweeën splijt.

Homofobie is een groot thema in Guatemala. Als Pablo uit de kast komt, moet hij een brute conversietherapie ondergaan.

De makers van ‘Angel Has Fallen’, het derde deel uit een actiefilmtrilogie, zullen vast wel snappen dat ze met hun thema’s lekker meeliften op de actualiteit. Maar de film is wel de minste uit de reeks.

‘Engel’ is geïnspireerd op Frank Vandenbroucke, de Belgische wielrenner die op 34-jarige leeftijd dood werd gevonden in een hotel in Senegal. De film zit vol sprookjesachtige beelden van het land.

Broer en zus Charlie en Marla worden geteleporteerd naar Playmobil-land waar ze bij Vikingen, Romeinen en piraten langsgaan. Dat klinkt misschien opmerkelijk, maar is het niet.

Een aantal oudere vrouwen richt een cheerleadteam op in een bejaardengemeenschap. De actrices hebben zichtbaar plezier tijdens het dansen. Dat is niet genoeg, de film is voorspelbaar en oppervlakkig.

Als professor Richard Brown hoort dat hij terminaal ziek is, vult hij zijn laatste bladzijdes baldadig in, in het onderhoudende ‘Richard Says Goodbye’.

‘Au bout des doigts’ is niet heel origineel. Kan de uit een armlastig milieu afkomstige Mathieu aan een prestigieus concours deelnemen? De acteurs en oorspronkelijke details redden de film.

‘Con el viento’ is ervaringscinema: meditatieve lange takes van het leven op het Noord-Spaanse platteland, afgewisseld met plotse dans-uitbarstingen.

Een animatiefilm die is gebaseerd op speelgoedlijn UgglyDolls bevat de boodschap: trek je niks aan van mensen die lelijk doen over je uiterlijk. Maar dat kan averechts uitpakken.

De enorme drang tot leven en scheppen van schrijver Romain Gary dankt hij aan zijn moeder, leren we uit ‘La promesse de l’aube’.

Regisseur Jim Jarmusch stort zich in zijn kenmerkende, fatalistische stijl op het zombie-genre in ‘The Dead Don’t Die’. Dat is amusant, maar niet erg verrassend of vernieuwend.

In ‘Midsommar’ belanden Amerikaanse studenten bij een heidense sekte. Ook de tweede horrorfilm van Ari Aster, die naam maakte met ‘Hereditary’, is een juweel.

Een geslaagde Franse thriller legt de hedendaagse gevaren van nucleaire wapens bloot.

‘Veearts Maaike’ is een treffende, observerende docu over diergeneeskundige Maaike van den Berg, die laat zien hoe welzijn van dier en mens verbonden zijn.

De sensitieve Chileense speelfilm ‘Tarde para morir joven’ draait om een idealistische commune op een keerpunt in de geschiedenis.

In het kale ‘Weldi’ zoekt een vader naar zijn zoon, die plotseling als jihadist naar Syrië is vertrokken.

Salam wordt scriptschrijver bij de Palestijnse soap ‘Tel Aviv on Fire’ – maar zijn geheime ghostwriter is een Israëlische militair.

Roberto Minervini is een van de belangrijkste chroniqueurs van het leven in het Amerikaanse zuiden: hij richt zijn camera op mensen aan de rand van de maatschappij.

De originele animatiestijl van regisseur Milorad Krstic maakt van zijn hommage aan de kunst- en filmgeschiedenis een wervelende debuutfilm.

‘Ballon’ weet dankzij parallelmontages een waargebeurd verhaal tot het einde spannend te houden. Historische context bij de vlucht van een familie uit de DDR geeft regisseur Michael Herbig niet.

Je wilt de personages in ‘Claire’s Camera’ soms tegelijkertijd omarmen én een klap geven terwijl ze absurde of ontwijkende gesprekken voeren over het leven, de liefde en eerlijkheid.

De zelfspot van Isabelle Huppert, in een tv-serie als ‘Dix pour cent’ en in de musical ‘8 femmes’, is ontwapenend.

Urineren, automutilatie: het zijn anekdotes in ‘La pianiste’. Waar het werkelijk om gaat is het strakgetrokken gelaat van Isabelle Huppert. Een zwart gat.

De argeloze blik van de zesjarige Leelo botst met de realiteit van stalinistische terreur in Estland anno 1950.

Veel gedoe vooraf, niet echt goed – maar een fier acteergevecht redt deze ‘making of the Oxford English Dictionary’.

Zomers, doet geen vlieg kwaad, maar deze babyboomersklucht bevat weinig verrassing.

Een Zweedse huisvrouw hervindt haar levenslust als coach van een multicultureel voetbalteam in een voorspelbare, humorloze film.

Filmbroers de Dardennes wagen zich in ‘Le jeune Ahmed’ – zoals in hun andere films – niet aan de reden waarom de hoofdpersoon is geradicaliseerd. Maar die vraag moet juist hier wel gesteld worden.

‘Perfect Cadeau’ werd ontwikkeld om te laten zien wat regisseur en (amateur)acteurs allemaal met de Meisner-acteertechniek kunnen. In deze film is dat niet genoeg.

Na het slotstuk in de Marvel-film ‘Avengers: Endgame’ is Spider-Man wat verloren. De tiener wil gewoon op Europese schoolreis om het hart van een klasgenootje te winnen. Maar dan duikt er natuurlijk weer een monster op.

Mia komt erachter dat haar vader leeuwen fokt voor de jacht. Ze besluit de witte leeuw Charlie, met wie zij sinds haar tiende opgroeide, naar een veilig reservaat te brengen.

De hoofdpersonen in ‘Retablo’ zijn net als de draagbare altaartjes martelaars en heiligen. Hun verhalen hebben een grotere morele boodschap.

‘Mijn bijzonder rare week met Tess’ gaat over thema’s als sterfelijkheid en ontbrekende vaders. De wat zwaardere onderwerpen worden met veel relativerende humor gebracht.

Waarom houden Nederlanders zoveel van hun kat? De Spaanse filmmaakster Carmen Cobos zoekt in ‘Cat Stories’ antwoord op die vraag.

Manuel López-Vidal is in de lokale politiek een goudhaantje, maar wordt door zijn partij geslachtofferd als grootschalige corruptie dreigt uit te lekken.

Een groepje Russische krijgsgevangenen ontsnapt met een Russische tank uit een concentratiekamp. In ‘T-34’ is de Holocaust slechts decor.

Met ‘Booksmart’ geeft regisseur Olivia Wilde het genre van de tienerkomedie een stevige dosis nieuwe, frisse energie.

De documentaire ‘Freek’ biedt een verrassend veelzijdig portret van de grote cabaretier.

‘The Good Terrorist’ laat de welbespraakte ex-terrorist Jason Walters aan het woord, maar de film bevat te veel losse eindjes.

Wat als niemand in de wereld ooit muziek van The Beatles zou hebben gehoord? Dat is het originele idee van het sprankelende en romantische ‘Yesterday’.

‘Ramen Shop’ is een intiem drama over een familie die zichzelf terugvindt in gezamenlijke liefde voor eten.

‘Der Goldene Handschuh’ is een achteloze exercitie in zwarte humor en sadisme. Of slachtoffers van een moordenaar leven of sterven doet er weinig toe.

Het seksueel expliciete, strak uitgebalanceerde ‘Queen of Hearts’ is een moraalvertelling over kleine, invoelbare stapjes die naar de hel voeren.

‘La terra dell’abbastanza’ is een misdaadfilm die weinig toevoegt aan het bloeiende maffiagenre. Meer aandacht voor de beweegredenen van hun personages zou beter zijn geweest.

Filmmaker en multimediakunstenaar Maartje Nevejan ‘viel’ als kind wel eens ‘weg’. In haar documentaire ‘Ik ben er even niet’ probeert ze antwoord te krijgen op de vraag: wat gebeurde er voordat het zwart van het bewustzijnsverlies het overnam?

In ‘The Biggest Little Farm’ zijn we getuige van een landbouwidylle. Maar wat kost dat grapje?

Elk jaar zijn er films die wel op de grote internationale filmfestivals draaien, maar niet in de Nederlandse bioscopen komen. Deze zomer brengt bioscoop Eye in Amsterdam tien in het oog springende films alsnog in première. Vier tips van NRC.

In ‘Sorry To Bother You’ bereikt een zwarte telemarketeer de top dankzij een ‘witte stem’: een idee dat we al vaker voorbij zagen komen.

Het Franse kostuumdrama ‘Le semeur’ liet zich inspireren door schilderkunst. Een dorp met louter vrouwen verlangt naar een man.

Charlize Theron en Seth Rogen dragen een aanstekelijke romkom over een presidentskandidaat en een slonzige journalist.

‘Yuli’ is een ongewone, ongetwijfeld eerlijke balletfilm, maar ook erg deprimerend.

In ‘Carmen & Lola’ vallen twee Roma-meisjes voor elkaar: een energiek, documentaire-achtig drama.

Taaislijmziekte en liefde: ‘Five Feet Apart’ is een elegante bijdrage aan het subgenre over verliefde, doodzieke tieners.

Onder het warme, pluizige oppervlakte van ‘A Dog’s Journey’ schuilt een hartvochtige, vrouwonvriendelijke film.

Francis Ford Coppola won veertig jaar geleden met oorlogsepos Apocalypse Now de Gouden Palm in Cannes. Hij kon zich nooit meer losmaken van de film. Dit jubileumjaar komt hij met een wat kortere ‘final directors cut’.

Regisseur Malgorzata Szumowska observeert en portretteert in haar film het Poolse stadje Swiebodzin. Maar de film gaat vooral over de kleinburgerlijke bijziendheid van Polen.

Als de mensen van huis zijn dansen de katten, de honden en alle andere huisdieren gebroederlijk op tafel in ‘Huisdiergeheimen 2’. Maar zoetsappig wordt de animatiefilm nooit.

In ‘An Elephant Sitting Still’ geeft de jong gestorven Chinese regisseur Hu Bo zijn compromisloze, sombere visie op zijn land.

Is je eigen hoofd voldoende voor een bioscoopfilm? De wandeldocumentaire ‘Camino’ van Martin de Vries die alleen naar Santiago de Compostella wandelt, richt zich alleen op hem.

De schrijver van The Lord of the Rings-trilogie heeft nu zijn eigen biopic. ‘Tolkien’ voelt geregeld gekunsteld en expliciet aan.

‘Nous finirons ensemble’ is met wat moeite los te zien van voorganger ’Les petits mouchoirs’. De Franse film gaat over ouderschap, liefde, schaamte en het belang van vriendschap.

Het romantische ‘Then Came You’ zal bij veel weemoedige adolescenten die zich soms een buitenbeentje voelen een snaar raken

De Turkse cineast Nuri Bilge Ceylan levert opnieuw een lange prachtfilm af met ‘The Wild Pear Tree’, over een jongeman met gefnuikte ambities als schrijver.

‘Nureyev’ is een overvolle, wervelende documentaire over de legendarische Russische balletdanser, die de kijker toch elke keer ontglipt.

In monsterfilm ‘Godzilla II’ draait alles om spektakel en destructie op de grootst mogelijke schaal.

Het Frans-Canadese ‘The Fall of the American Empire’ is een geslaagde misdaadkomedie over onze obsessie met geld.

‘Notti magiche’ is een haast ouderwetse Italiaanse filmkomedie, die ook heel zelfbewust ouderwets wil zijn.

De kleurrijke Ziki wil echt gezien worden om wie ze is in Kenia: een jonge lesbische vrouw. In ‘Rafiki’ blijkt hoe machistisch en paternalistisch het Afrikaanse land is ingericht.

In de kostuumfilm ‘Mademoiselle de Joncquières’ belandt het hoofdpersonage in een open huwelijk. Waar de emoties hoog oplopen bij de vele intriges in de film, blijft de regie beheerst.

De egoïstische Alma reist in ‘Take me Somewhere Nice’ vanuit Nederland naar Bosnië, het geboorteland van haar ouders. De film toont de gespannen houding tussen Alma en de Bosniërs maar werkt die niet uit tot een goede plot.

‘Casper en Emma op jacht naar de schat’ graaft niet heel diep, maar is wel heel liefdevol. De twee hoofdpersoontjes gaan in de film met hun opa op zoek naar een schat.

De documentaire ‘Three Identical Strangers’, over een bij de geboorte gescheiden drieling, zorgt voor een confronterende kijk-ervaring.

Soulzanger D’Angelo is een gespleten man, die soms verscheurd wordt tussen zijn religieuze opvoeding en zijn wereldse muziek. Dat laat een fraaie muziekdocu zien.

De beeldschone martial arts-film ‘Shadow’ is een triomf voor regisseur Zhang Yimou.

De voortreffelijke Britse muziekfilm ‘Wild Rose’ volgt een jonge country-zangeres die worstelt met haar leven.

De Argentijnse psychologische thriller ‘Acusada’ laat veel vragen open rond de moordzaak van de 21-jarige verdachte Dolores. Ze heeft een motief, maar heeft ze het ook gedaan?

Een immigrante ziet zich in ‘Ayka’ gedwongen haar pasgeboren kind in de steek te laten, in een jakkerende film vol desoriënterende close-ups.

Voor wie er niet te veel bij nadenkt is ‘John Wick: Chapter 3’ best een genietbare, stijlvolle actiefilm.

‘The Hustle’ is een best vermakelijke buddy-komedie met Anne Hathaway en Rebel Wilson, die op het tweede gezicht van stoplappen aan elkaar hangt.

De Vlaamse wielrenner Niels Willaerts speelt in de film ‘Coureur’ wielerbelofte Felix Vereecke die geconfronteerd wordt met doping. Sfeer en esthetiek lijken voor regisseur Kenneth Mercken belangrijker dan een volledig helder verhaal.

Echte oud-daklozen hebben de hoofdrol in de film ‘Les invisibles’. Juist de scènes met hen zijn het interessantst.

De jonge Joan raakt in de ban van studiegenoot Leo, die rondloopt met communistische sympathieën. Als tachtigjarige wordt ze gearresteerd.

In ‘Singel 39’ is alles een tikje progressiever. Maar de film over de homoseksuele Max met kinderwens, had nog best wat verder mogen gaan.

Viktor van der Valk en medescenarist Jeroen Scholten van Aschat maakten met ‘Nocturne’ een cinefiele ADHD-film die op zoek is naar zichzelf.

‘Daymohk’ gaat over de dansgroep Daymohk uit de Tsjetsjeense hoofdstad Grozny. De groep is inmiddels steunpilaar van het Poetin-getrouwe regime.

‘L’animale’ is een melodramatische opeenstapeling van drama en obstakels. Hoofdpersonage Mati wordt verliefd op supermarktmedewerker Carla.

De excentrieke weduwe Claire wil haar hele inboedel verkopen. Terwijl het ene na het andere object verdwijnt, wordt helder wat al haar spullen voor haar door drama verscheurde familie hebben betekend.

‘Dragged Across Concrete’ neemt de tijd om zowel scènes op te zetten als personages uit te werken. Het gevaar is dat de film een beetje saai wordt.

B-films zijn vaak niet super origineel maar kunnen de makers tot originaliteit uitdagen. Zo niet bij de film ‘Greta’. De plot is zo ijl, dat hij na een half uur speeltijd al is verdampt.

Bij het zien van ‘Hotel Mumbai’ ben je in staat om tegen je scherm te gaan schreeuwen. De meeslepende film is een ongemakkelijke kijkervaring.

De documentaire ‘The Man Who Stole Banksy’ laat boeiend zien hoe alles tot handelswaar gemaakt kan worden – ook anonieme, vluchtige straatkunst.

Het Japanse ‘Mirai’ is een emotionerende film die nooit sentimenteel wordt. ‘Urbanus de Vuilnisheld’ zit vol provocerende seksistische en racistische grappen.

‘Anna’s War’ was op IFFR geen onderdeel van de Big Screen-competitie. Zonde, de film over een zesjarig meisje dat alleen moet overleven in de oorlog, verdient veel meer aandacht dan hij tot dusver kreeg.

De Franse film ‘L’homme fidèle’ gaat over verlangen dat nooit vervuld kan worden. Toch blijft de film licht en frivool. Misschien wel iets te.

‘Dirty God’ zit vol visuele sensitiviteit. Maar onder die beelden valt te weinig te ontdekken.

Komedie In ‘Le Jeu’ beslissen zeven vrienden die elkaar al jaren kennen om tijdens een etentje hun telefoons op tafel te leggen en alle berichten, mailtjes en telefoongesprekken hardop te delen.

Veel kinderfilms deze vakantie, maar ga liever naar het Amerikaanse ‘Wonder Park’ dan de Chinese imitatie ‘Cats’.

Bezinningscinema: Peter van Houten keert terug naar he getroebleerde gezin Raaijmakers. De nu 80-jarige Miel vindt troost in de natuur.

Een weemoedige, vitale sfeertekening van de ontluikende rockscene in de USSR aan de hand van twee lokale helden.

Deze roadmovie over een Egyptisch outcast met lepra is onbevangen, goedmoedig en net geen melodrama. Maar verrast niet.

De avonturen van de rode stripkater Heinz smoren in chaos – zelfs de hoopvolle glimlach der herkenning sterft snel weg.

‘Reboot’ van de legendarische tv-serie Baantjer in een nieuw jasje overtuigt. Toneel is het ruige Amsterdam van 1980 vlak voor de kroning van prinses Beatrix.

Als cultuurkritiek op entertainment en narcistische emotiecultus stemt het wispelturige, maar onbevredigende Vox Lux zeker tot nadenken.

‘Guava Island’, de eerste film van muzikant Childish Gambino, alias van Donald Glover, voelt als een soort ‘extended’ muziekvideo voor zijn nieuwste singles. De plot is een beetje te eenvoudig.

Elf jaar na Guillermo del Toro’s ‘Hellboy II’ volgt nu een herstart van regisseur Neil Marshall, die veel minder goed uitpakt. Hellboy rookt geen sigaren meer en heeft hij geen sixpack bier onder handbereik.

Studio Laika onderscheidt zich met ‘Missing Link’ opnieuw door de zorgvuldige animatie-stijl. Jammer dat het verhaal zo opzichtig ‘correct’ wil zijn.

De Franse hitkomedie ‘Le grand bain’ gaat over sneue mannen die samen schoonzwemmen. De film is niet perfect, wel hartverwarmend.

In ‘The White Crow’ schetst Ralph Fiennes een overtuigend, complex beeld van de geniale jonge balletdanser Rudolf Noerejev, kort voor hij overliep naar het Westen.

Peter Jackson voorzag in They Shall Not Grow Old beelden uit de Eerste Wereldoorlog van kleur en geluid. Met discutabele, maar adembenemende resultaten.

Waar andere films in het superheldengenre al hebben bewezen vooruitstrevend en prikkelend te zijn, is ‘Shazam!’ nog een film vol mannelijkheid en familiewaarden.

De film ‘Sofia’, die gaat over een ongeplande zwangerschap, lijkt op een thriller. Traditie en vooruitgang, Maghrebijnse en Europese waarden en een hele rits financiële belangen worden in de film op de spits gedreven.

‘Cold Case Hammarskjöld’ is niet zozeer een onderzoeksdocumentaire, als wel een onderzoek naar ons verlangen om orde aan te brengen in een chaotische wereld.

De vader van Daniel Lambo overleed vermoedelijk aan de gevolgen van het inademen van asbest. De Belgische documentairemaker maakte een film over de asbestindustrie, die nog steeds bestaat.

Een Amerikaanse worstelcoach nodigt de Britse Paige uit om naar Amerika te komen. Haar broer wordt niet geselecteerd en daardoor ontstaan problemen in de hechte familie.

De priester die hoofdrolspeler Alexandre misbruikt heeft in ‘Grâce à Dieu’, werkt nog steeds met kinderen. Omdat de zaak verjaard is, komt er geen aanklacht.

In de film ‘Gloria Bell’ zoekt een geweldig spelende Julianne Moore nergens expliciet de lach of traan op. De film brengt mooi in beeld hoe complex het soms kan zijn om te kiezen voor jezelf.

’God Only Knows’ lijkt qua stijl bedrieglijk eenvoudig, soms zelfs wat rafelig. Maar schijn bedriegt. De film heeft een echt hart en de acteurs spelen indrukwekkend.

Disneys ‘live action-remake’ van ‘Dumbo’ vat de klassieker uit 1941 samen, waarop een zielloze tweede film volgt over gezinsherstel op meerdere niveaus.

‘A Private War’ gaat over het leven van oorlogsverslaggever Marie Colvin. De film richt zich op de onschuldige slachtoffers van oorlog, niet de politiek erachter.

Geïnspireerd op haar eigen jeugd maakte regisseur Claire Burger een film over een moeder die haar gezin verlaat. Een wijs en innemend verhaal dat toch niet werkelijk raakt.

Voetballende homo’s houden zich angstvallig stil. Over de druk om in de kast te blijven gaat ‘Mario’, een iets te lange maar goed gemaakte film.

Na de Franse megahit ‘Bon Dieu’ – waarin driftkikker Claude zijn vier getinte schoonzonen leerde accepteren – moet hij in dit vervolg voorkomen dat ze emigreren.

‘Wajib’ schetst een portret van een christelijke en weinig gefilmde minderheid in Nazareth, de ‘Arabische hoofdstad van Israël’. Droogkomische tussenzinnetjes in gesprekken wijzen naar grotere problemen.

‘Ash is Purest White’ gaat expliciet over de gevolgen van de bouw van de Drieklovendam in China. Regisseur Jia Zhangke laat zien hoe de levens van gewone mensen speelbal zijn van grotere historische, sociale en economische stromingen.

Matthew McConaughey zoekt in ‘The Beach Bum’ de relaxte vibe van Lebowski, maar oogt eerder als een vervelende, verwende puber van middelbare leeftijd.

In ‘The Aftermath’ ontstaat kort na de Tweede Wereldoorlog een verhouding tussen een Duitse architect en de vrouw van een Britse militair. Smaakvol gedaan, maar voorspelbaar.

In ‘Lazzaro felice’ herkent hoofdpersoon Lazzaro niet wat boosaardige bedoelingen zijn; hij is de goedheid zelve. Zijn dorpsgenoten buiten hem uit.

Twee neven willen een glasvezelkabel van Kansas naar New York trekken om miljarden te verdienen in de flitshandel.

Een rondgang door het Nederlandse coachingcircuit die tot nadenken stemt. Emotie is heilig, maar het draait juist om controle.

Eye Filmmuseum stoft drie Merchant-Ivory-klassiekers af, te beginnen met homofilm ‘Maurice’. In dertig jaar is veel veranderd.

‘Destroyer’ is een traditionele wraakfilm waarin we zien hoe een agent stap voor stap dichter bij de man komt die haar leven heeft vernield. Nicole Kidmans acteertalent zorgt dat de film de gemiddelde thriller overstijgt.