Vanwege het coronavirus werken onze medewerkers thuis.
Dichter en schrijver Ellen Deckwitz schrijft twee keer per week een column voor NRC.
Onverwachts ontstond er geen scène toen mijn zus haar eerste liefde tegenkwam. Maar als je beleefd doet tegen je ex betekent dat dat je er nog niet helemaal overheen bent.
Onlangs had ik het met vrienden over depressie en over de vraag hoe je uitlegt hoe dat voelt, schrijft Ellen Deckwitz. Alles in het leven roept gewoonlijk een ‘ja’ of een ‘nee’ op. Maar tijdens een depressie ga je de weinige dingen die nog een ‘ja’ beloven, ontwijken.
Ellen Deckwitz vindt voor de derde keer deze maand en de tiende keer dit jaar een portemonnee op straat.
Ellen Deckwitz was in 2017 bij de halve finale van het Songfestival in Oekraïne. "In die tijd was Oekraïne haar krijgsmacht flink aan het uitbreiden, en ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat ze het organiseren van Eurovisie als een extra defensietraining zagen."
„Als we winnen zal Poetin het als het zoveelste bewijs zien dat de hele westerse wereld tegen hem samenspant. Die man is zo ver heen.”
Met 5 mei heb ik nooit zoveel gehad. Misschien kwam dat door mijn grootmoeder, die elk jaar riep dat het slechts een dag was om te feesten in plaats van te reflecteren.
Oudoom Karel schrikt nog altijd als er wordt aangebeld. Dat komt door de oorlog, zegt hij. Maar hij weet: "Tegenwoordig belt de oorlog niet meer netjes aan."
Een ongelukje na het uitgaan, een „avontuur” dat je heus niet zo bedoelde. Derksen voegde eraan toe dat hij nou eenmaal een kind van de jaren zestig en zeventig is en dat „we toen met zijn allen” veel ruimdenkender waren.
Na veertien dagen eenzame afzondering met corona mocht Ellen Deckwitz weer naar buiten. "Gezond zijn was geweldig, dat ik dat voorheen altijd zo voor lief had genomen was me een raadsel. Ik rook de vettige hoofdhuid van de kale bejaarde naast ons en was alleen maar verheugd dat ik weer reukzin had."
„Kap met denken”, gebiedt de neef van Ellen Deckwitz haar terwijl ze zich klappertandend van de covid ligt te verbijten over de hoge boodschappenprijzen. „Denk er niet aan.”
Mensenhaat, dat is volgens de oom van Ellen Deckwitz de reden dat hij nooit corona heeft gehad. „Afstand houden is voor mij een peulenschil.”
Onlangs moest Ellen Deckwitz voor een operatieve ingreep naar het ziekenhuis, maar gelukkig sprak haar supportsysteem haar vooraf moed in. „Je kan dagen niet slapen van de pijn.”
Ellen Deckwitz was een beetje teleurgesteld toen bleek dat het thema voor de boekenweek dit keer ‘Eerste liefde’ was. "Al zoveel verhalen, series, muziek en films draaien hierom." Waarom niet 'gerijpte liefde' vraagt ze zich af.
Het is niet netjes om een column te schrijven naar aanleiding van een privémail, weet Ellen Deckwitz. Maar op de mail die ze woensdag van een groep ambtenaren ontving, wil ze toch even reageren.
In een familie zo groot als de mijne heb je bijna elk weekend wel een verjaardagsfeest. „Kunnen we niet gewoon eens per seizoen bijeenkomen”, vroeg mijn zus ooit aan mijn moeder.
Wopke Hoekstra herinnert me soms aan mijn eerste weken op de universiteit. „Eindelijk studeer ik”, dacht ik trots, terwijl er geen syllabus werd opengeslagen.
Ellen Deckwitz mocht een reeks gastlessen verzorgen aan een groep brugklassers. „Het waren leuke, lieve kinderen, maar ze bezaten de aandachtsspanne van een goudvis.”
Vooral optimistische, goed gehechte mensen worden nerveus van de oorlog, schrijft Ellen Deckwitz. "Hun voorheen rotsvaste geloof in maakbaarheid en dus zelfredzaamheid vertoont barstjes, en zo ontstaat er langzaamaan een vertrouwensbreuk tussen hen en de toekomst."
Als je echt even wil vergeten dat je er bent, moet je naar plekken gaan waar veel jonge stelletjes zitten. "We zijn het veiligst als de hele wereld aan het zoenen is."
Afgelopen week ging een titelloos gedicht over de oorlog in Oekraïne, geschreven door U2-frontman Bono, viral. Helaas niet vanwege de kwaliteit.
De achterneef van Ellen Deckwitz gaat overal in mee, van thermostaat lager tot eenpansgerecht. "Tot iemand voorstelde dat we ook de maximumsnelheid omlaag konden doen."
In Roemenië werd na de invasie in Oekraïne de opera Jevgeni Onegin, gebaseerd op de gelijknamige verzenroman van dichter Aleksandr Poesjkin, opeens afgezegd want tja, Russisch.
Ellen Deckwitz las over Poetins plannen om een nucleaire reactor in Charkov op te blazen. Ze probeerde zichzelf gerust te stellen. „Het is maar een scenario. Dit gaat zelfs Poetin te ver. Toch?”
Samen met enkele Eurovisie-vrienden beluisterde Ellen Deckwitz de liedjes die tot dusver werden ingezonden en analyseerden ze hun kansen. De huidige nummer één is uiteraard Oekraïne.
Alles is aan het veranderen, niet alleen de geschiedenis en de toekomst, maar ook de taal. Aan het dagelijkse vocabulaire zijn woorden als thermobarisch en finlandisering toegevoegd.
De afgelopen kabinetten verwaarloosden de fysieke belangen van hun burgers. Men leek te denken dat ziekenhuizen, legers en dijken alleen in noodgevallen nodig waren.
Toen ik in Groningen ging studeren, ontmoette ik een jongen die net als ik dol was op de Russische literatuur en met wie ik meteen een tweepersoonsleesclub startte om onze lievelingsromans te herlezen.
‘Het was echt lachen”, zei mijn achternichtje (22) zondagmiddag. „Eigenlijk had je gewoon met de hele stad een date, maar niemand die het van elkaar wist, net als vroeger!”
Vandaag wordt het NIOD-rapport over de dekolonisatie-oorlog in Indonesië gepubliceerd. In de familie van Ellen Deckwitz is er al weken onrust over.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2019/01/deckwitzartikel.png)