Al enige tijd heb ik last van een klassieke belletjetrekker. Ook dit keer lag het plein er uitgestorven bij nadat er schichtig op de bel was gedrukt. Er lag wel een step voor m’n deur. Toen ik eens goed rondkeek zag ik twee kindervoeten onder een struik vandaan steken. Het jongetje dat tevoorschijn kwam, stond er bedremmeld bij. Toen ik vermanend aankondigde dat ik ook eens bij hem zou gaan belletjetrekken, keek hij verrukt. „Ik woon daarginds bij die rode deur op nummer 7”, klonk het behulpzaam.
Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via ik@nrc.nl
Een versie van
dit artikel
verscheen ook in
de krant
van 27 mei 2023.