De peuterhand lag bloedend op tafel

Terneergeslagen zitten ze in de rechtbank tegenover elkaar, de een links, de ander rechts. Een timide vader met diepe wallen onder de ogen en een tengere moeder, zwarte lokken boven een witte blazer. Hij schuift aan als slachtoffer, namens hun driejarige dochter. En zij wordt ervan verdacht de peuter zo zwaar te hebben mishandeld dat die haar ringvinger niet meer kan buigen.

Onmacht hangt als een aswolk boven de zitting. De vader vergeeft zichzelf niet dat hij „zo dom” was om zijn dochter toe te vertrouwen aan zijn ex. Hij was „de verzekering tegen haar agressie. Als ons meisje zegt: ‘Mama batterij leeg’, dan haal ik de druk van de ketel”. En de verdachte, Priscillia heet ze, blijft de hele rechtszaak huilen. Welke moeder doet haar eigen kind nou pijn?

Zomer vorig jaar, ze waren net gescheiden, kwam het tot een ontploffing. Priscillia zat met haar dochter aan tafel voordat ze samen naar de kinderboerderij zouden gaan. Oma had een boterham met appelstroop gesmeerd en die in stukjes gesneden op een bord gelegd. Maar de peuter, toen twee, weigerde te eten. Ze gooide brood op de grond.

Ernstig mishandelen

Terwijl oma gebaarde dat ze beter van tafel konden gaan, bleef de moeder aandringen, het porseleinen bord in haar hand. „Ik zei nog tegen mezelf: ‘Doe het niet, doe het niet’”, vertelt ze de rechters. „Maar er kwam een waas voor mijn ogen. En ik gooide, ik gooide keihard.”

Priscillia pakte het bord met twee handen, verklaarde oma bij de politie, en smeet het van boven haar hoofd met kracht op tafel. Ze zag de peuterhand bloedend op het tafelblad liggen. Twee vingers bleken gebroken, er zaten diepe sneeën in, slagaders waren beschadigd. De ringvinger werd, hangend aan alleen een huidbruggetje, geopereerd. De kindermishandelingsofficier eist nu 240 uur taakstraf en een voorwaardelijke celstraf van zes maanden tegen de moeder.

Waar gooide de verdachte het bord heen? Om de beurt cirkelen de rechters rond deze vraag. Tegen haar ex heeft de moeder gezegd dat ze hun dochter niet geraakt heeft, maar waar komt het „scherprandig letsel” dan vandaan? Het porseleinen bord was niet gebroken. Is het, probeert de oudste rechter, te groot voor u te benoemen, dat u de herinnering tegenhoudt en denkt: ik kan dit niet aan?

Ik had niet de intentie iemand te raken, fluistert de verdachte. Oma zat zoals zo vaak „compleet emotieloos” tegenover haar, ze is zwakbegaafd en mist inlevingsvermogen. „Ik logeerde uit nood bij m’n moeder en had mijn emoties opgekropt. Dat werd te veel. Ik gooide het bord en de rest is waas. Mijn dochter schreeuwde ‘au, au’ en ik heb het bloed met een keukendoek gestelpt.”

Ik zei nog tegen mezelf: ‘Doe het niet, doe het niet’

Priscillia

Hoe het peuterletsel precies is ontstaan, blijft de vraag. Het bord is op tafel gesmeten en afgeketst tegen een kast, ontdekten forensisch specialisten op basis van beschadigingen. Een van hen vermoedt dat er een mes in het spel is geweest, maar bewijs daarvoor ontbreekt. Zulk „scherprandig letsel” kan volgens collega-deskundigen ook door louter botbreuken zijn veroorzaakt.

Het gaat om ernstig en blijvend lichamelijk letsel, zegt de officier. Hoewel de moeder haar peuter niet expres pijn wilde doen, houdt hij vast aan voorwaardelijke opzet. Door het bord op tafel te gooien, heeft ze „bewust het risico genomen” de peuter te verwonden. Net als de reclassering acht hij agressieregulatietraining, begeleid wonen en een meldplicht noodzakelijk.

Daar dringt de vader ook op aan. Hij wil dat hun kind haar moeder blijft zien als die heeft geleerd haar woedeuitbarstingen te beheersen. „We moeten onze dochter een goeie toekomst geven.” Zijn ex knikt. Er is een veiligheids- en een zorgplan. Ze volgt elke week agressietherapie en wacht nog op een begeleidwonenplek. „Ik wil alles doen om zelf wel een goeie moeder te worden.”

Priscillia wordt veroordeeld tot 240 uur werkstraf, waarvan de helft voorwaardelijk, voor het ernstig mishandelen van haar dochter. Vanwege haar „beperkte emotionele draagkracht” ziet de rechtbank af van een voorwaardelijke gevangenisstraf. Wel is ze verplicht tijdens haar proeftijd van drie jaar alle voorwaarden van de reclassering strikt na te leven.