Met mijn kinderen sta ik op het vliegveld van Izmir om terug te gaan naar Nederland. Mijn hoogblonde Hollandse zoon wordt steeds afstandelijker naarmate we de douane naderen. Als ik hem vraag of er iets aan de hand is, antwoordt hij liever niet met mij gezien te worden. Ik vraag me af wat ik heb gezegd of gedaan. „Ik heb een Turkse moeder dus formeel gezien heb ik de Turkse nationaliteit”, zegt hij. „Ik ben achttien jaar, gestopt met school en dan die nationaliteit – de perfecte kandidaat voor de Turkse dienstplicht.”
Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via ik@nrc.nl
Een versie van
dit artikel
verscheen ook in
de krant
van 22 augustus 2022