Violist Julija Hartig maakt mooie autobiografie in noten

Een muzikale autobiografie noemt violist Julija Hartig (1972) haar album Dark Velvet. Daarop staan tien stukken die acht componisten in de loop der jaren voor haar schreven. Het begon met vader Tibor, cellist en componist, met wie zij zich als kind kon verliezen in improvisaties. Drie hiervan vereeuwigde haar vader in 1990 op papier. Sindsdien schreven en bewerkten ook anderen stukken voor de violist die uit het verscheurde Joegoslavië begin jaren negentig naar Nederland kwam. Ze speelt in het Radio Filharmonisch Orkest, ROctet en Ludwig.

De voor Hartig gemaakte werken hebben uiteenlopend karakters: de verhalende intimiteit staat tegenover het experimenteel oprekken van de vioolklank. Iedere componist verhoudt zich op andere wijze tot haar muzikaliteit. Titelstuk ‘Dark Velvet’, een ode aan Mahler van Isidora Zebeljan, roept een teder beeld van de verstreken tijd op. En die cirkel van vergankelijkheid sluit zich in ‘A song for Isidora’, Calliope Tsoupaki’s in memoriam voor de twee jaar geleden gestorven Zebeljan.