‘Knor’: prachtige Nederlandse animatie met een Roald Dahl-vibe (●●●●●)

Regisseur Mascha Halberstad vertelde op het festival van Berlijn, waar Knor de wereldpremière beleefde, dat zij voor haar eerste stop-motionanimatie een ‘Roald Dahl-achtig verhaal’ zocht. Een verkoper in de kinderboekenwinkel raadde De wraak van Knor van Tosca Menten aan.

Een schot in de roos, want ook de verfilming van het verhaal over de vriendschap tussen het bebrilde meisje Babs en het schattige huisvarken dat zij van haar opa krijgt, blijft knap weg van dik opgelegde zoetigheid. Natuurlijk zijn jonge én oude kijkers direct verkocht als het roze, van siliconen vervaardigde biggetje de camera inkijkt. Maar het dier is niet bovengemiddeld intelligent, zoals pratende collega-big Babe en heeft geen magisch dna, zoals collega Okja. Sterker nog, moeder (Jelka van Houten) en vader (Henry van Loon) ergeren zich aan de poep en scheten van het dier, maar ze willen Babs niet demotiveren. En het is ook mooi dat ze een band opbouwt met opa, die geleerd lijkt te hebben van mysterieuze fouten die hij in het verleden maakte.

Lees ook een interview met regisseur Mascha Halberstad over ‘Knor’: ‘In stop motion ben je god, dat verveelt nooit’

Stop motion, onder meer bekend van Wallace & Gromit, is een arbeidsintensieve techniek: regisseur Halberstad draaide haar film in 264 draaidagen in een loods in Arnhem. Het resultaat is een opvallend volwassen kinderfilm die op alle fronten overtuigt. De animaties zijn prachtig en de dialogen gevat: het uitmuntende tableau van stemacteurs geeft zelfs de kleinste rol kleur. En geen scène duurt langer dan nodig is om de kijker mee te slepen in het ontroerende én actuele verhaal.

Knor leert ons niet zozeer dat vlees eten slecht is, maar wél dat overdadige consumptie een hoge prijs heeft. Zo’n genuanceerde, eerlijke boodschap is welkom in deze weken van boerenblokkades.