Merels vullen de stiltes op die de fluitisten laten vallen op het Storioni Festival

De schemering valt in wanneer blokfluitist Erik Bosgraaf een sopranino uit zijn binnenzak haalt en langzaam het volle koetshuis van Kasteel Heeze binnenloopt. Het publiek zwijgt meteen bij het horen van ‘Het nachtegaaltje’ uit Der Fluyten Lust-hof van de zeventiende-eeuwer Jacob van Eyck. Het tegenovergestelde geldt voor de merels, die driftig hun gezang verhevigen. Bosgraaf laat expres wat langere stiltes vallen om ook hen een plek in de muziek te geven.

Een gemoedelijke sfeer kenmerkt de twee concerten in Kasteel Heeze op de eerste dag van het Storioni Festival. Geen podium, maar musici midden in het publiek. Als er na het openingsdeel van Brahms’ Eerste Pianotrio meteen een applaus losbreekt, grijnst violist Wouter Vossen van het Storioni Trio: „Jullie zijn ook snel tevreden.”

Het enthousiasme is niet verbazend, want er wordt bijzonder geestdriftig en goed gespeeld door de aanstormende talenten en gelouterde musici, samen en afzonderlijk. Het Sonoro Quartet en het Dianto Reed Quintet bewijzen dat zij niet voor niets vorig jaar in de finale van het Storioni Concours stonden.

Eigen inbreng

Met twee geweldige middenstemmen als kompas toont het Sonoro Quartet precies waar de kracht van een Haydn-kwartet schuilt: de strijkers worden personages, de muziek een instrumentaal gesprek; ze lachen, ze treuren, ze debatteren.

In twee concerten en triosonates van Telemann – in het speels en theatrale Haydns geestverwant – wordt daarop voortgeborduurd door de blokfluitist Bosgraaf, de jonge Franse hoboïst Louis Baumann en de Finse violist Antti Tikkanen. Bosgraaf en Tikkanen voelen zich duidelijk het meest vrij om hun eigen kunstenaarschap in de – vaak wat open – partituren te laten gelden. De muziek van Telemann vereist eigen inbreng, je doet hem geen plezier door alleen zíjn noten te spelen.

Verrassing van de avond was het Dianto Reed Quintet, winnaars van het vorige Storioni Concours. Vijf jonge Spaanse rietblazers, spelend uit het hoofd, en niet enkel meesterlijk op hun instrument, maar ook met lijf en ogen kracht bijzettend aan Rameau, Albéniz en De Falla.

Het Storioni Trio sloot de avond af met een mooi mijmerende Brahms, die op zijn oude dag zijn Eerste Pianotrio nog eens ‘herschreef’ tot een werk waarin jeugdig elan en rijpe bezonkenheid versmelten. Zoals dat ook gebeurt in het festival zelf.

Vrijdag 3 juni spelen de festivalmusici in en rondom de Eindhovense werkplaats van de Nederlandse topdesigner Piet Hein Eek, met onder meer de pianokwartet-versie van Beethovens Eroica-symfonie.

Zaterdag 4 juni zijn er zo’n zestig straatconcerten in Eindhoven. En in de avond is er de traditionele Storioni Nacht, met onder meer countertenor Maarten Engeltjes.

Zondagmiddag 5 juni spelen acteurs Saskia Temmink en Thom Hoffman met het Storioni Trio hun voorstelling Vleugels over de bewogen verhouding tussen componist Robert en pianist Clara Schumann.

Lees ook de recensie van het festival in 2021: Kamermuziekfestival opent met denkbeeldig ballet