:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data85282884-29f957.jpg)
Zorg voor variatie
Het lijkt me sowieso goed voor de welstand van alle stadsgezichten dat er variatie in maten en uitvoeringen van zonnepanelen komt (Valt je huis onder rijksbeschermd stadsgezicht? Dan geen opvallende zonnepanelen, Talk of the Town, 7/5). Kennelijk zijn er nu één of twee standaardmaten, waarbij men mag kiezen tussen alle kleuren als het maar zwart is. (Tenzij je toevallig dit artikel leest over rode panelen.) Zodat je nu in 2021 (!) opgeleverde buurtjes ziet waarin op elk dak, afhankelijk van de keuze voor dakkapellen en dergelijke geen of een net niet passende puzzel van panelen is gelegd. En ook dat is een rotgezicht. Waarschijnlijk gaat het alleen om het rendement, maar het is toch bizar dat in tien jaar tijd de verworvenheid van zorgvuldige procedures van de gemeentelijke ‘welstand’ volledig teniet wordt gedaan. Waar blijft die geweldige innovatie van onze grote leider Rutte? Moet hier niet gewoon grootschalig in geïnvesteerd worden vanuit de opgerichte fondsen? Ondernemers, wetenschappers, doe iets!
via nrc.nlAlle hens aan dek
Welke prioriteiten hebben wij in dit land? Het mag inmiddels iedereen wel duidelijk zijn dat indien we iets willen doen tegen klimaatverandering het nú alle hens aan dek is. Mij lijkt het aanzicht van gebouwen zeer ondergeschikt aan dit doel. Lukt het ons de klimaatverandering voor ons als mens maar ook voor de natuur in z’n geheel binnen de perken te houden dan kunnen we ons daarna weer druk maken over het aanzicht van gebouwen. Wakker worden en de prioriteiten juist zetten!!
via nrc.nlMeerpaal
Je hebt heel weinig aan een beschermd stadsgezicht als het water tegen de pannen klotst en de schoorsteen alleen nog dienst doet als meerpaal.
via nrc.nlSlopen is pas slecht
Het artikel suggereert dat duurzaamheid en de bescherming van historische architectuur op gespannen voet staan met elkaar. Dat klopt niet. Zonnepanelen zijn niet verboden in beschermde stadsgezichten, maar mogen alleen niet in het zicht geplaatst worden. Panelen op platte schuurdaken en aan de tuinkant leveren ook rendement, alleen iets minder. De geciteerde Willem Wiskerke, eigenaar van een huis gelegen binnen een beschermd stadsgezicht, wordt dus niet ‘op kosten gejaagd’. Het gaat Wiskerke bovendien vooral om het milieu, maar waar zonnepanelen zichtbaar geplaatst op een pand de historische beleving en het aanzicht van een hele straat negatief beïnvloeden, wordt de planeet er niet mee gered. Het is inmiddels bekend dat als we serieus werk willen maken van het duurzaamheidsvraagstuk, we veel beter de grote oppervlakten van platte daken kunnen benutten vanuit energiecollectieven, in plaats van individueel te gaan knutselen op het eigen dak. Wiskerke ‘snapt wel dat de wijk historische waarde heeft, maar vindt het beleid wat achterhaald’, waarmee hij de indruk wekt dat monumentale waarden van historische huizen lange tijd voorop hebben gestaan. Was het maar zo. Amsterdam loopt behoorlijk achter bij het aanwijzen van beschermde stadsgezichten en maakt dat nu pas een beetje goed. Slechts een fractie van de historische bebouwing van Amsterdam is beschermd als losstaand monument of door de beschermde stadsgezichten, waardoor er nog steeds opvallend veel historische huizen gesloopt worden. En laat nou juist sloop (en na de sloop de nieuwbouw) ontzettend vervuilend zijn. In de Verenigde Staten en Groot-Brittannië is sloop inmiddels vooral vanwege deze grote CO2-uitstoot omstreden. Een rijtje zonnepanelen in Amsterdam-Noord compenseert het afbreken van een pand bij lange na niet. Verduurzaming en monumentenbeleid bijten elkaar niet, maar vullen elkaar in belangrijke mate aan. Het beste voor het milieu is het om niet te slopen, en dat is precies wat beoogd wordt met de beschermde stadsgezichten.
UvA, auteurs ‘Amsterdam sloopt: Afbraak in de hoofdstad in de 21ste eeuw’