‘Ik moet misschien wel doorwerken tot na mijn zeventigste’

In

‘Het klussen is er eigenlijk een beetje ingeslopen. Ik wilde na de lts aanvankelijk meer van de wereld zien en daarom bij de marine. Maar ze konden me destijds alleen een plaats aan wal aanbieden, en dat ambieerde ik niet. Via de hotelschool kwam ik bij een slagersopleiding terecht en kon ik aan het werk in een slagerij. Na een paar jaar heb ik die baan gedag gezegd, omdat er nauwelijks droog brood mee te verdienen was.

„Als vrachtwagenchauffeur heb ik heel Europa van onder tot boven gezien, ik ben overal geweest. Toen ik thuis in een scheiding belandde, raakte ik overspannen. Dat was een keerpunt. Ik ben er anderhalf jaar uit geweest, zat in de WAO en kwam door de scheiding in de schulden. Maar ik leerde ook een nieuwe vrouw kennen en sindsdien vorm ik met haar een samengesteld gezin met vijf kinderen.

„Omdat ik de winter door moest komen, ben ik gaan klussen onder de vlag van een franchiseorganisatie; zelfstandig opstarten bleek toch te lastig. Ik verdien matig, maar haal er gewoon niet meer uit. Ik werk nu nog veertig uur per week, meer trek ik niet. Het is hard werken om een leuk leven te leiden. Ik zou als zelfstandige meer kunnen verdienen, zeker als ik het met een andere baan in loondienst combineer. Maar ik ben al op leeftijd en heb collega’s om zien vallen omdat ze te lang en te veel doorwerkten.”

Uit

‘Wel weet ik dat ik door al die jaren als zelfstandige in verschillende beroepen nauwelijks een pensioen heb opgebouwd. Ik moet dus zeker langer doorwerken dan tot 67, misschien wel tot na mijn zeventigste. Niet fulltime, maar af en toe een klus om mijn leven te laten draaien. Mijn vrouw en ik zijn van plan om er tegen die tijd veel op uit te gaan met de camper. Die camper, een erfenis van mijn vader, is 22 jaar oud, maar in prima staat. Daarmee kunnen we nog wel door Europa.

„De huurwoning waar mijn vrouw en ik in woonden, hebben we een paar jaar geleden van de woningbouwvereniging kunnen kopen. Het huis is in de tussentijd in waarde verdubbeld, meldde Funda me laatst. We hebben in de loop van de tijd de tuin voorzien van nieuwe bestrating en een overkapping achterin en we zijn van plan er nog een nieuwe keuken in te plaatsen. Ik zie het huis als ons pensioen.

„Omdat onze kinderen en kleinkinderen in de buurt wonen, eten er meerdere dagen per week mensen mee. De boodschappen lopen daardoor behoorlijk op, maar het is wel heel gezellig. En onze jongste zoon (23) woont ook nog thuis, omdat een woning vinden onmogelijk is. Ik heb onlangs de zolder voor hem gerenoveerd, dan zit hij er voor zolang het duurt toch nog lekker bij.”