Kunst vóór en ín het Rotterdamse Industriegebouw

Veel mensen zullen het Industriegebouw aan de Goudsesingel in Rotterdam kennen, in ieder geval vaag, en van buiten. Vanaf deze week kun je het gebouw binnen om de uitbreidende kunstcollectie te zien en de architectuur die gestaag weer tot zijn modernistische wederopbouw-oorsprong wordt teruggebracht.

Zo zijn de systeemplafonds en het kantoortapijt intussen bijna overal weggehaald, om de betonnen en stalen structuren van het oorspronkelijke ontwerp van architect Huig Maaskant en Willem van Tijen te onthullen. Piet Hein Eek ontwierp een open interieur van glas en hout dat nu bijna overal in het bedrijfsverzamelpand is doorgevoerd, waardoor het binnen licht en ruim is.

De transformatie van het indertijd sombere en half leegstaande kantoorgebouw begon toen Rotterdams investeerdersechtpaar Esther Dubbeldam en Luuk Schotsman het in 2015 kochten van Vestia. Het Industriegebouw werd vlak na de oorlog gebouwd (opgeleverd in 1952) als een van de eerste bedrijfsverzamel-gebouwen in Nederland. De nieuwe eigenaren hebben die functie behouden – de verleiding weerstaand van ombouwen naar studiootjes. En eigenlijk vrijwel direct dachten de twee ook aan de opbouw van een bedrijfs-kunstcollectie, maar dan een die onlosmakelijk met het gebouw verbonden is; vrijwel alle werken zijn gemaakt voor en in het gebouw.

Dat begint al als je binnenkomt, met een overweldigend werk van Jan van der Ploeg, Wall Painting No. 484. Eenvoudig gezegd: brede horizontale strepen in wonderlijke, verzadigde kleuren die, omdat ze details in de hal volgen, een spectaculair ruimtelijk effect krijgen.

De werken, het zijn er nu tien, zijn van veelal jonge, Rotterdamse kunstenaars. Soms zo jong, dat ze het werk dat ze in het gebouw maakten ontgroeid lijken te zijn. Nazif Lopulissa maakte in 2016 speelse wandschilderingen, die hier en daar ook volgens de kunstenaar zelf onbedoeld kinderlijk aandoen, weet Nina Swaep, verantwoordelijk voor de rondleidingen.

Het idee voor de rondleidingen, die alleen in het weekend zijn en waar je je online voor kunt opgeven, ontstond toen in de coronatijd op het gebied van beeldende kunst niet veel te beleven was, al helemaal niet omdat museum Boijmans voorlopig dicht is en Museum Rotterdam permanent de deuren had gesloten.

Een paar werken zijn nog niet helemaal af – daarvoor is de Museumnacht van 18 juni de nieuwe deadline – maar van het nog niet voltooide Gradient Glass Wall van Sabine Marcelis is al goed te zien dat het effect ervan op die plek, hoog in het gebouw met uitzicht op de kastanjes en het wisselende licht, indrukwekkend is.