Alles aan Florence is groots en dramatisch

Het kortste en zachtste nummer op het vijfde Florence + The Machine-album duurt 48 seconden. „Am I quiet enough for you yet?” kreunt Florence Welch op een toon die het midden houdt tussen gefrustreerd en bestraffend. In „quiet” is ze niet goed en op Dance Fever blinkt de zangeres opnieuw uit in groot drama en onbeteugelde stemverheffing. Centraal staat het nummer ‘Choreomania’ dat verwijst naar rituelen uit de renaissance waarin grote groepen mensen in extase dansten, soms tot de dood erop volgde. Florence verkocht haar ziel aan de duivel, zingt ze in ‘Girls Against God’ – het gouden hart dat ze in ruil kreeg bracht haar niets dan pijn. ‘Cassandra’ refereert aan de mythische vrouw die de toekomst kon voorspellen en niet geloofd werd. Alles aan Dance Fever is groots en dramatisch, met slotnummer ‘Morning Elvis’ als apotheose van haar artistieke kruisgang. Zachtjes zingen is geen optie voor een zangeres met zoveel distels op haar pad.