Fietsers die op e-bikes rijden moeten zich diep schamen

Bij het begin van de coronapandemie bestond bij veel mensen een optimistisch idee dat deze crisis kon leiden tot een bewustere en verantwoordelijkere omgang met onze wereld. Een ‘reset’. Hoewel dat woord al gauw besmet raakte met een wappie-virus. Ruim twee jaar later zien we aan de snelheid waarmee de meesten van ons weer zijn overgegaan op het ‘oude normaal’ dat we ieder optimisme maar beter kunnen laten varen.

Vliegschaamte, vleesschaamte, de woorden bestaan. Dus er zal ook wel wat minder gevlogen of vlees gegeten worden. Maar de drommen vakantiegangers die Schiphol massaal verstopten hadden niet genoeg last van dat soort schaamte om thuis te blijven. Het snakken is sterker dan het schamen. Terwijl iedereen die gelooft dat de mens invloed heeft op de klimaatverandering (volgens het CBS 85 procent van de Nederlanders) ook zal begrijpen dat het op deze manier niet beter wordt. De klimaatdoelen van Parijs zullen nooit gehaald worden zonder dat wij ons gedrag ingrijpend gaan veranderen.

In dat licht bezien moet de schaamteloosheid waarmee massaal het meest energiezuinige en gezonde vervoermiddel, de fiets, ingeruild wordt voor een energie- en grondstofvragende tweewieler toch flink tot nadenken stemmen. Natuurlijk zijn er mensen voor wie een e-bike de mogelijkheid biedt om nog vooruit te komen waar dat om lichamelijke redenen anders niet kan. Maar als ik om me heen kijk zie ik toch vooral gezonde mensen elektrisch fietsen. Veel jonge mensen op hippe Van Moofjes, handige Urban Arrows of, nog erger, ‘fatbikes’ die zonder te hoeven trappen door de stad jagen. Velen ongetwijfeld met een abonnement van een sportschool op zak en de ambitie om minstens twee keer per week te gaan hardlopen. Er zijn er zeker ook bij die in het weekeind de e-bike verruilen voor de racefiets om aan de conditie te werken. Maar ook voor 60-plussers blijft natuurlijk gelden dat fietsen gezond is. Die trapondersteuning bevordert echt niet de conditie en vitaliteit.

Een kwart fietst elektrisch

Wat kost ons dat niet? Op internet vind je zonder problemen dat het de e-bikegebruiker per kilometer bijna niets kost. Maar wat kost het de gemeenschap? In 2019 was al ruim een kwart van alle gefietste kilometers elektrisch. Het Kennisinstituut Mobiliteit verwacht dat dat over drie jaar 37 procent zal zijn. Het totaal aantal gefietste kilometers zal de komende jaren ook nog stijgen. Dus de volgende berekening is aan de voorzichtige kant.

Tot 2020 fietsten we gemiddeld 15 miljard kilometer in Nederland. 37 procent daarvan is ruim 5,5 miljard. Een elektrische fiets verbruikt ongeveer 8 wattuur per kilometer. (125 kilometer per kilowattuur) Om 5,5 miljard kilometer elektrisch te fietsen is 44,4 miljard wattuur ofwel 44,4 gigawattuur nodig.

Lees ook: Werk ik met een e-bike ook aan mijn conditie?

Om die hoeveelheid stroom zonder gas, kolen of olie op te wekken zullen in 2025 zeven grote (3 megawatt) windmolens op land moeten draaien. Zeven forse windturbines die draaien om fietsen van stroom te voorzien.

Het komt erop neer dat je een kleine provinciestad als Harlingen (15.800 inwoners) van stroom kan voorzien als normale gezonde mensen weer gewoon zelf gaan trappen op hun fiets.

Dus beste e-biker, ga je heel snel diep schamen.