Feestelijk Paaspop viert de terugkeer van de festivals

Coronavrees? Die lijkt met de start van het festivalseizoen compleet verdrongen. Even wennen aan de drukte dan? Wie op Goede Vrijdag door de toegangspoorten van Paaspop loopt, heeft geen tijd meer om te acclimatiseren.

Want in het Brabantse Schijndel is het feest van het parkeerterrein tot aan de Apollo, de grootste tent. Wie de wandelroute daartussen aflegt en alles wil zien, moet vaker stoppen dan ooit. Festivalterrein de Molenheide staat namelijk voller dan voorgaande jaren. Alsof de organisatie non-verbaal communiceert: „We zijn twee seizoenen noodgedwongen stil geweest, nu gaan we op iedere vierkante centimeter feesten ook!”

Sobere Anouk

Nieuw dit jaar zijn onder meer de Oase, een buitenterras inclusief podium, en restaurant Tuin der Lusten, waar men op sterrenniveau kan eten. Een groot deel van het publiek verkiest echter wat ze zo hebben gemist: de gitaren in de Jack Daniels, Thunder Alley of Thunderbolt of de headliners in de grootste tent. Daar passen dit jaar maar liefst 18.000 toeschouwers in. Vol is die nog niet bij Rolf Sanchez en Guus Meeuwis, de eerste acts van het weekend. Wel daarna, bij Anouk, wier optredens zeldzaam zijn geworden. Tijdens de show van de Haagse draait het, in tegenstelling tot de rest van de eerste dag, niet om toeters, bellen en entertainment. In een sobere, intieme setting met dito lichtshow liet ze haar stem al dan niet improviserend en vol emotie het werk doen.

Ook in de kleinere Roxy was een gouden keel te horen: die van Sigourney K. De jonge zangeres scoorde een monsterhit met haar bijdrage op ‘Vluchtstrook’ van Kriss Kross Amsterdam, die van het samplen van bekende house-melodieën uit de jaren negentig hun handelsmerk hebben gemaakt. Maar ook met de andere nummers die ze speelt, met dj en vier danseressen als begeleiding, weet ze te raken. ‘Vreemde Voor Mij’, waarvoor ze de cadans en melodie van oorwurm ‘I'm Blue’ van Eiffel 65 leent in haar zang, drijft op herkenning van de muziek én van het onderwerp: een voorbije, kansloze en blindmakende liefde. De mix van zoete r&b, stevige drums uit het trap-genre, bekende popmelodieën en haar fijne stemgeluid werken aanstekelijk. Er zijn weliswaar niet véél mensen bij haar show, maar zij die wel de Roxy binnenliepen, hebben misschien een superster in de dop gezien.

Paaspop blinkt niet alleen uit in het messcherpe boeken van optredens. „Eigenlijk kom ik júist niet voor specifieke artiesten”, vertelt ‘oma Hanneke’ (67) als ze met kleindochter Mara (16) het festivalterrein op komt lopen. „Iedere tent heeft een unieke sfeer en zijn eigen genre en vaak kun je tussendoor leuke spelletjes spelen.” Ook dit jaar komt ze aan haar trekken. Bezoekers kunnen letterlijk een bad nemen, diverse flipperkasten bespelen of hun innerlijke coureur kanaliseren in een mini-skelterrace. Bezoekers komen ogen tekort. Hier staat een geblindeerde stadsbus zowat te stuiteren door een op Nederlandstalige krakers hossende meute binnen, elders kun je een escape-spel spelen in een caravan.

Ogen tekort

Overal waar je kijkt ontstaan kleine feestjes, die bij elkaar één grote viering van de terugkeer van de zomerfestivals vormen. Dat men zin had om dat startschot mee te maken, is al vroeg op de eerste dag te zien aan de bomvolle Disco Snolly-tent, midden op het terrein. Daar zwengelt de eerste dj, Barend van de Louw alias Boogiefever, om 16:00 een feest aan dat nooit meer lijkt te stoppen. Terwijl hij graaft tussen zijn vinyl-singletjes om uiteindelijk het toepasselijke ‘I Want You Back’ van The Jackson 5 onder de naald te leggen, vat een ouder echtpaar in twee woorden perfect samen wat ze zo hebben gemist aan muziekfestivals: „Er zijn.”