Van de Nederlandse leraar trekt niemand zich wat aan

De oorzaken van het lerarentekort zijn bekend (Deze school heeft het vak Frans voor sommige derdeklassers maar geschrapt, 11/4): de marktsector biedt hogere salarissen. Natuurlijk, een beter salaris helpt, maar de focus daarop is op zijn minst een tikkeltje eenzijdig. Leraren in Finland verdienen minder dan bij ons, desondanks krijgt de (universitaire) lerarenopleiding steevast meer aanmeldingen dan ze kunnen plaatsen.

Andere factoren zijn misschien nog wel bepalender. De Finse docent kan gewoon lesgeven. In Nederland is dat nog maar de vraag. In geen enkel land zijn leerlingen zo weinig bij de les als in Nederland. Als je als docent je verhaal kwijt wilt, dan moet je sterk in je schoenen staan. Van je vaksectie en de schoolleiding heb je niets te verwachten. Dik kans dat die het adagium hanteren dat de leerling zelfstandig moet leren en zich dus niets hoeft aan te trekken van wat de leraar heeft te zeggen. Probeer je toch hen wat te leren ondanks de mobieltjes op tafel, dan krijg je ordeproblemen. En reken dan niet op steun van de leiding; ordeproblemen los je zelf maar op.

Het is een proces van jaren om te leren lesgeven zoals jij wilt (en zoals de leerlingen het leuk vinden). Voor die tijd zijn velen al afgehaakt. En anderen horen die verhalen en kiezen voor iets anders.