De serie ‘Somebody Somewhere’ een stil, exotisch eilandje

Het plot van HBO-dramedy Somebody Somewhere is precies zoals de titel belooft: het leven van zomaar iemand, zomaar ergens. Sam (Bridget Everett) is de ‘iemand’ uit de titel. Een vrouw van veertigplus die is terugverhuisd naar de plek waar ze opgroeide om voor haar zieke zus Holly te zorgen. Het ‘ergens’ is Manhattan, niet de wereldberoemde stad aan de Hudson maar het op zeven na grootste dorp van Kansas met op iedere straathoek een kerk.

Als we Sam ontmoeten, is Holly een half jaar eerder overleden. Haar verdriet is nog zo rauw, dat ze liever op de bank slaapt dan in haar zus’ oude slaapkamer. En als ze tijdens haar werk een essay leest over een meisje dat haar zusje leert fietsen, moet ze met tranen in haar ogen de ruimte verlaten. En dat terwijl het niets eens zo heel goed geschreven was, zegt ze later.

Sam is redelijk verloren. Niet alleen in haar verdriet, maar ook in het leven. Met haar andere zus Tricia maakt ze vooral ruzie. Haar moeder is na de dood van Holly teruggevallen in haar drankverslaving. En Sams vader verstopt zich voor al het drama in de schuur van zijn boerderij. „Ik weet niet goed waar ik hier thuishoor”, biecht Sam hem in de eerste aflevering op. Heel veel heeft de zachtaardige maar emotioneel onhandige man daar niet op te zeggen, behalve dat hij blij is dat zijn dochter weer in de buurt is.

Zuurstof

Op kantoor ontmoet Sam Joel (Jeff Hiller). Dat ze met hem in het showkoor van hun middelbare school zat, is ze vergeten. En als ze uit beleefdheid veinst dat ze hem wel herkent, prikt hij direct door haar leugen heen. „Nee, dat doe je niet. Maar maak je geen zorgen, heel veel mensen herinneren me niet meer.” Dat Joel nog precies weet wie zij is, komt vanwege haar zangstem. „Ik vond het heerlijk om naar je te kijken als je zong”, zegt hij. „Niets maakte me gelukkig op de middelbare school, maar daar werd ik zo gelukkig van.”

Waar Sam het kloppende hart van de serie is, is Joel de zuurstof. Beiden even belangrijk en vooral goed samen. Vanaf het moment dat de twee elkaar (opnieuw) ontmoeten, krijgt Sams leven weer wat vorm – hoe trillerig de lijntjes in het begin ook zijn. En als Joel haar uitnodigt voor iets dat hij koorrepetitie in zijn kerk noemt, maar in werkelijkheid een bonte avond is voor de queer en meer vrije geesten van Manhattan, eindigt ze voor het eerst in lange tijd weer op het podium. Een doorbraak na maanden thuis wijn drinken in haar onderbroek. Al maakt het niet meteen alles goed, want zo werkt het niet in het leven.

Somebody Somewhere is, ondanks flink vulgair taalgebruik, ongelooflijk hartverwarmend. Everett, die als stand-upcomedian bekend staat om haar provocatieve shows, maakt Sams verdriet en verslagenheid voelbaar. En Hillers Joel sluit je in je hart vanaf het eerst moment dat hij in beeld is. Hun chemie samen is onweerstaanbaar.

In een zee van superhelden- en true-crimeseries, is Somebody Somewhere een stil, exotisch eilandje. Voor een onvergetelijk verhaal hoef je niet naar Manhattan in New York of een ver sterrenstelsel. Het leven van zomaar iemand, zomaar ergens is ook bijzonder.