Voetbalfeest

De afgelopen weken zijn de laatste kwalificatiewedstrijden voor het WK voetbal gespeeld. Cristiano Ronaldo en zijn ploeggenoten bij Portugal hebben het beter gedaan dan de Italianen en gaan wél naar Qatar, waar op 21 november in Doha de openingswedstrijd wordt gespeeld. Hopelijk kunnen we volop gaan genieten van Lionel Messi en Ronaldo, twee fenomenen die zeer waarschijnlijk hun laatste wereldkampioenschap zullen spelen.

We beleven turbulente tijden, zoals FIFA-president Gianni Infantino deze week aangaf op het 72ste FIFA-congres in Doha. In verschillende landen woeden oorlogen. En ondanks een mondiale epidemie die nog steeds niet uitgeraasd is, lijkt het er niet op dat volkeren of mensen individueel de afgelopen twee jaar dichter bij elkaar gekomen zijn. Covid-19 vormt nu minder een bedreiging dan enige tijd geleden, maar lang niet overal in de wereld zijn landen in staat geweest hun inwoners goed te beschermen tegen het virus. Vooral in de armere landen is het aantal gevaccineerden erg laag. Op datzelfde FIFA-congres sprak de directeur-generaal van de wereldgezondheidsorganisatie WHO daarom over de noodzaak om de vaccinatiegraad voor alle landen minimaal op 70 procent te brengen. En hij benadrukte dat de pandemie doorgaat zolang dat percentage niet verwezenlijkt is.

In Qatar moeten FIFA en WHO er als twee mondiale organisaties voor zorgen dat het WK voetbal op een veilige manier verloopt.

Miljoenen fans staan te trappelen om hun nationale ploegen in actie te zien op het grootste sportevenement in de wereld. Er staat ons weer een golf van vreugde, verdriet en trots te wachten – emoties die losgemaakt worden door die bal, het groene gras en volle stadions. Miljarden mensen die aan de tv gekluisterd zullen meeleven met hun teams, vier weken lang.

Qatar heeft de afgelopen jaren op vele vlakken grote progressie gemaakt. Ook op het gebied van mensenrechten en de veiligheid van arbeidsmigranten. De Qatarezen doen hun best om het ook de supporters van over de hele wereld naar hun zin te maken, en het kan niet anders dan dat het weer een speciale voetbalmaand wordt, met de gebruikelijke sportieve verrassingen. Hopelijk wordt het één groot voetbalfeest.

Zoals ik al eerder aangaf is het makkelijker om van afstand kritiek op anderen te hebben dan jezelf in de spiegel aan te kijken. Als je verandering nastreeft, moet je deel uitmaken van de beweging. Qatar is verre van perfect, zoals de meeste landen in de wereld. Maar het land boekt progressie, en dat is beter dan stagnatie – dat laatste leidt vaak ook nog eens tot achteruitgang, zoals in Europa op dit moment gebeurt met discriminatie van vluchtelingen.

Opbouwende kritiek, daar heeft Qatar wat aan. In een wereld waarin nog volop oorlog wordt gevoerd, vele miljoenen mensen op de vlucht zijn en waar nu al een paar jaar tegen een virus wordt gevochten, is het WK voetbal aan het eind van dit jaar een welkome afleiding. Een vreugdevol en succesvol toernooi kunnen we straks allemaal goed gebruiken.