Ik ben geschokt door het oorlogsgeweld in Oekraïne, maar ook door onze reactie daarop. Wij, dat zijn blijkbaar Nederlanders en Europeanen, en de Oekraïners horen daar blijkbaar ook bij. Zelfs kinderen moeten getroost worden voor al die beelden van vluchtelingen die ze zien. Maar ik herinner me de stiefmoederlijke behandeling die Afghaanse vluchtelingen kregen vorig jaar, hoewel die situatie vergelijkbaar was met de huidige in Oekraïne. En de Syriërs die dood aanspoelden op ‘onze’ kusten – daar was weinig pedagogische hulp bij nodig. De EU biedt miljoenen Oekraïners nu een veiliger verblijfplaats, maar laat de Syriërs nog steeds creperen in vluchtelingenkampen aan ‘onze’ grenzen. Deze crisis toont genadeloos aan hoe weinig universeel mensenrechten zijn.
N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Vluchtelingen
Opvang van Syriërs
/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2022/07/brieven-vierkant.jpg)
Amsterdam
Een versie van
dit artikel
verscheen ook in
NRC Handelsblad
van 14 maart 2022