Typisch Nederland: Waarom we zo graag voortuinparkeren

Parkeren op de plaats van bestemming is een van de meest hartstochtelijke wensen van het menselijk instinct. Bij mij in de straat, in Amsterdam, is twee jaar geleden een enorme parkeergarage aangelegd, omdat de gemeente de auto’s van de straat wilde krijgen. Maar die bleef halfleeg. Er werd zelfs een espressokar neergezet met gratis koffie voor wie in de garage parkeerde. Hielp ook niet. Toen de gemeente een enquête hield over dit vraagstuk, bleken de omwonenden over alles in de parkeergarage enthousiast – maar het was wél verder lopen.

Voortuinparkeren is een aantrekkelijk alternatief voor wie geen inpandige garage heeft, maar wel streeft naar voertuigplaatsing op letterlijk tien stappen van de bank. Het bespaart onnodige inspanning, in sommige gevallen scheelt het weer een parkeerplaats in de buurt en bovendien houden sommige mensen gewoonweg meer van hun auto dan van een onderhoudsintensieve voortuin.

Op esthetisch gebied wordt de drive-in-tuin niet altijd als een aanwinst gezien, maar een gemeente met welstandsregels tegen verblikking in de voortuin heb ik nog niet gevonden. Wel heeft de voortuinparkeerder een omgevingsvergunning nodig, moet er een uitrit zijn en mag het natuurlijk niet ten koste gaan van openbare parkeervakken of groen.

En een mooie auto kopen, dat scheelt natuurlijk ook.