Prikkelend en opzwepend theater over het Assepoester-gevoel

Er zijn wel duizenden manieren om uit de toon te vallen. Je hebt weerbarstig haar, bent verlegen of hebt een andere afkomst dan de meesten uit je omgeving. Iedereen heeft weleens het gevoel uit de pas te lopen, en iedereen kent het gevoel dat je daar de enige in bent. Dan zou je, zoals een van de performers in deze voorstelling, jezelf wel met ducttape tegen een muur willen plakken en verdwijnen.

Zinderella is opzwepend en extravagant jeugdtheater over dat ‘Assepoester-gevoel’: het idee dat je er niet bij hoort. Rondom elementen uit het klassieke sprookje weeft regisseur Moniek Merkx energieke, vooral woordloze scènes waarin jongeren hun veranderende identiteit onderzoeken. Niet één Assepoester en twee stiefzussen in deze voorstelling, maar iedereen is soms Assepoester, soms niet, en iedereen is weleens die nare stiefzus.

De associatieve en interdisciplinaire theatertaal waar Merkx om bekendstaat, sluit naadloos aan bij de signatuur van het Groningse gezelschap NITE. Naast de professionele performers, wordt de voorstelling gespeeld door zes tieners en een kind, die zelf in de leeftijd zitten waarin ze hun eigen lichaam en identiteit actief, en soms tegen wil en dank, onderzoeken.

Het levert fantasierijke, prikkelende toneelbeelden op: Merkx vuurt materiaal op de toeschouwer af zonder daarbij al te veel uit te leggen. Dat vertrouwen in haar jonge publiek betaalt zich uit: Zinderella is rijk, rauw en gelaagd theater dat iedereen op een eigen manier op zichzelf kan betrekken.

Levensgrote boom

Prachtig zijn de uitbundige kostuums van ontwerpersduo Maison the Faux en de scenografie van Sanne Danz, die onder meer een levensgrote boom uit de toneeltoren laat zakken, van wortels tot kruin, waaromheen de performers langzaam tot wasdom komen.

Lees ook: Regisseur Moniek Merkx in de rubriek ‘Het decembergevoel’

Zonder het te idealiseren – want soms is het gewoon ronduit pijnlijk om buiten de groep te vallen, en de voorstelling draait daar op momenten niet omheen – geeft Merkx wel een sterk statement af: vaak zit in datgene waarin je uit de toon valt, juist je eigenheid en kracht. Dus onderzoek het vooral: zet ook eens een ander masker op, dans mee met zij die het wel durven. Accepteer dat je lichaam verandert, beweeg soms mee, soms ertegenin. Dan heb je uiteindelijk geen fee meer nodig die een pompoen tot koets omtovert en je een prachtige glitterjurk aanmeet. Die zullen we ook niet in deze voorstelling tegenkomen.

Zinderella eindigt in een weldadig waterballet, waarin de performers beurtelings over de speelvloer buikglijden: spekglad, gevaarlijk en geweldig, dát is opgroeien.