Tijdens een bevalling, die plaatsvindt in het academisch ziekenhuis, maak ik kennis met de aanstaande vader. Hij heeft een voor mij heel bekend gezicht, maar ik kan hem niet thuisbrengen. Ik vraag hem waar we elkaar van kunnen kennen. Hij zegt plagerig: „Dat wordt strakjes wel duidelijk, dokter.”
Zodra zijn kind geboren wordt, roept hij, dolenthousiast: „Hora est!”
Bij mij valt dan pas het kwartje: hij is de pedel van de universiteit.
Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via ik@nrc.nl
Een versie van
dit artikel
verscheen ook in
NRC Handelsblad
van 28 januari 2022.