‘Slakken bieden mij een rustpunt, een zenmomentje’

Met oppaskind Felix van bijna twee dicht tegen zich aan vertelt Annemarie Kuijvenhoven (50) over haar liefde voor een wel heel bijzonder huisdier: de slak. In het terrarium tegenover de bank wonen twee grote exoten, de bruin gestreepte Achatina reticulata.

Na jaren samen met haar vrouw Marike Mijland (44), te zorgen voor oppaskinderen en in de steek gelaten honden bood het stel ook deze levensvorm een thuis. „Mijn vrouw had deze Afrikaanse landslakken op tv gezien, we vonden ze zo bijzonder.” Via slakkenfora en beurzen leerden ze over de verzorging en kochten een terrarium.

Na een tijdje werd het te veel: „We kregen een dochtertje en het was druk met een newborn in huis. Dan lag ik in bed en dacht ik ‘o, de slakken moeten nog eten’.” Via Facebook vonden ze een nieuw huis voor ze.

Toen hun dochtertje 4 was, sloeg het noodlot toe. „Yael kreeg een zeldzame vorm van tbc in de hersenen.” De ziekte werd te laat ontdekt en na een nachtmerrieachtige periode overleed ze bijna twee jaar geleden in het ziekenhuis in Groningen.

Een verhaal waar je stil van wordt. Onbenullig om nu over slakken te praten?

Kuijvenhoven schudt haar hoofd: „Het is goed om dingen te doen.” En zo zijn zij en haar vrouw nog steeds oppasmoeders én steunouders (voor gezinnen met problemen), zorgen ze voor verlaten honden en hebben ze ook weer slakken genomen. Kuijvenhoven: „Die bieden mij een rustpunt, een zenmomentje.”

De nieuwe slakken kregen ze van mensen die ze zelf niet meer konden verzorgen: „Mooi om ze een nieuwe kans te geven.”

Daar zit ze, op een houten kinderstoeltje, een krachtige vrouw voor wie helpen een tweede natuur is. Voorzichtig zet ze Gerrit („Zo heten alle slakken, naar die slak uit Spongebob”) en Gaimen („Zo wilde Marike ons kindje noemen als het een jongetje was”) op haar hand. „In het begin kropen ze in hun huisje, maar nu komen ze naar buiten.” Felix aait ze met zijn wijsvinger.

Is slakken verzorgen gemakkelijk? Kuijvenhoven: „Er gaat veel tijd en aandacht in zitten. Elke dag snijd ik verse groente en fruit voor ze. Ik schep poepjes uit het terrarium, controleer de luchtvochtigheid en houd met warmtematten de temperatuur op orde. Ook geef ik ze kalk om hun huisjes te verstevigen.” Van een slakkenforum leert ze veel. „De eitjes moet je 48 uur in de diepvries stoppen, en dan pas weggooien. Deze exoten mogen geen kans krijgen zich te vermenigvuldigen in de Nederlandse natuur.”

Kuijvenhoven doet Gerrit en Gaimen in bad in de gootsteen. „Klein laagje water, anders kunnen ze niet ademen.” Ze begiet ze met een porseleinen melkkannetje. De slakken strekken hun halzen, hun voelsprieten deinen, het lijkt wel dansen.