‘Naar bed’ is lievemensentelevisie in optima forma

Er moet enige tijd geleden een vertegenwoordiger in prima matrassen een vruchtbare ronde door Hilversum hebben gemaakt, want dinsdagavond rond tienen lag men op twee zenders tegelijk tussen de lakens: in Olympische dromen (AvroTros) én in Naar bed (VPRO). Het ontbrak er nog maar aan dat ook de coronapersconferentie vanuit een ministeriële sponde werd gehouden, het kussen van Kuipers nog warm van het hoofd van zijn voorganger en met een premier die erkent een risico te nemen, maar er toch gewoon naast is gekropen.

De lakens waren voor wintersporters ijselijk dun in Olympische dromen, een programma met de duur van de 3.000 meter schaatsen. We zagen schaatsster Irene Schouten in een studiobed, eerst woelend, op haar telefoon kijkend en uiteindelijk sluimer simulerend op haar buik. Intussen sprak Wilfried de Jong een column uit over het doorzettingsvermogen van Schouten en haar ouders. Aan het eind van het filmpje sloop hij naar het bed van de meervoudig wereldkampioen en dekte hij haar toe. Het was in een vloek en een zucht voorbij, maar Olympische dromen onttrekt zich in elk geval aan de nationale sportsleur. (Omdat alle afleveringen al online staan zag ik ook al dat De Jong bij zijn naamgenoot Antoinette haar hond in bed zette, iets wat in Peking minder wenselijk lijkt.)

Tegelijkertijd vertoonde NPO3 Naar bed, een dagelijkse serie waarin geliefden zich in hun slaapkamer laten interviewen. Met name mannen zeggen er van de zenuwen zulke botte dingen („We hebben een workshop. Ik work en zij shopt.”) dat het wel First dates lijkt. Deze opmerking komt van Dexter, die zijn Nancy negentien jaar geleden is tegengekomen in disco Blue Lagoon te Zwijndrecht. Hij was vijftien, zij was twaalf en het is nooit meer overgegaan.

Nancy vertelt dat ze, toen ze zich verloofden, gingen proberen of het hun „vergund was” om een gezin te stichten. Aan de formulering hoor je al een beetje dat het niet zo heeft mogen zijn. „Na de eerste en de tweede keer kreeg ik een depressie”, legt Nancy uit. „Ik heb zo vaak tegen hem gezegd: je mag weg hoor, ik snap het.” Dexter ligt nog gewoon naast haar. Flauwe grapjes maakt hij niet meer.

Dure tas mee naar bed

Wat Naar bed loswoelt bij de koppels is een verlangen om te formuleren wat ze nu precies delen – of juist niet. Zo weiden twee mannen uit over de gewoonte van de een om dure tassen te kopen; hij heeft er voor de gelegenheid eentje mee naar bed genomen. Als deze vijftiger een horoscoop of de tekst van een snoephartje voorleest, voegt hij er graag aan toe: „En u krijgt een tas van uw partner.” Lievemensentelevisie in optima forma.

Groot spektakel biedt de bedscène van Axe (41) en Robin (33), die op basis van hun bovenlijven ook tussen de Olympische lakens van Wilfried de Jong zouden passen, maar die het maandag op tv gemoedelijk hebben over het knuffelbeest tussen hun kussens (niet altijd, hoor!) dat een cadeautje van een ex van Axe is. Er blijkt sprake van stille concurrentie in sportschoolbezoek. In de aflevering van dinsdag begint Axe een ander verhaal te vertellen, namelijk hoe Robin – ze kennen elkaar nu vier jaar – vroeger over alles loog. Hij beweerde dokter te zijn, voor Artsen zonder Grenzen te gaan werken en zo meer. „Ik zat in een web van leugens, het gaf me een enorme boost,” praat Robin dapper mee.

Dan blijkt de vernedering hem toch te veel: hij verwijt Axe dat hij de leugenanekdotes zomaar de wereld in heeft geslingerd, wil niet echt kwaad worden (want bed, want tv). Om het evenwicht te herstellen begint Robin er nu over dat Axe „héél erg” behoefte heeft aan bevestiging. Zo pingpongt het heen en weer. Als de een praat, kijkt de ander toe vol spanning, liefde en angst – in afwachting van wat er nu weer komt. Ik wil graag elke dag in Naar bed met deze jongens naar bed.