Sommige carrières beginnen met een knuffel. Een wollen knuffel zelfs, zoals de mini-alpaca die Danique van der Vlugt (24) drie jaar geleden kocht. Collega-songschrijver Sam Ouwehand vond het „echt iets voor haar”, om zoiets schattigs maar overbodigs aan te schaffen. Tot hij de naam van de alpaca hoorde: Kuzko. Dat vond hij zo’n goed idee, dat de naam ook hun muzikale project mocht sieren. En zo werden twee vrienden plotseling een serieus te nemen duo. Kuzko, dus. De gelijknamige knuffel is hun mascotte.
Rond diezelfde tijd begon Van der Vlugt een tweede muzikale relatie met studenten van de Codarts-academie, in Rotterdam. De band Dragonfruit heeft, afgezien van Danique, drie leden. Voor beide groepen schrijft zij de teksten en zangmelodie. Sinds haar afstuderen, afgelopen zomer, geeft Van der Vlugt ook zangles.
Volgende week zaterdag treedt ze met Kuzko én met Dragonfruit op tijdens de digitale versie van het Noorderslag-festival, in Groningen. Nu zit Van der Vlugt op een bankje op Amsterdam Centraal Station en vertelt over haar alter ego ‘Dani’. In haar glamourkleding danst Dani zelfverzekerd over het podium, op de opgewekte elektro-beat van Kuzko. Ze zingt en gedraagt zich stoer en uitdagend.
‘Dani’ ontwikkelde zich in Los Angeles, zegt Van der Vlugt. „Vlak voor de lockdown studeerde ik een semester in Los Angeles. Op persoonlijk vlak had ik daar soms moeite met het gedrag van de studenten, ik vond ze te overdreven of uitbundig. Maar diezelfde mensen waren op het podium juist heel overtuigend: enthousiast en onverschrokken. Daar nam ik een voorbeeld aan.”
Bij Dragonfruit is ze meer Danique dan Dani, zegt ze, kwetsbaarder en ‘opener’. De nummers geven een eigen draai aan de soulgeschiedenis, met rijk geschakeerde instrumentaties van bandlid Anton de Bruin.
Op het podium laat ik een groot deel van mijn emoties toe. Maar niet honderd procent
Danique van der Vlugt
Percussie, synthbas en twinkelend keyboard smelten warmbloedig samen terwijl Daniques stem soepel omhoog kronkelt, of juist broeierig in lagere regionen blijft. Hun afgelopen oktober verschenen debuut-album Gears Of The Giant Machine namen ze begin vorig jaar op in De Bruins ‘kelder-studio’. Op het laatste moment schreef Danique een extra nummer voor het album, dat sindsdien is uitgegroeid tot een van de favorieten.
Dit ‘Lonely’ ontstond in een periode dat „alles moeilijk voor me was”, zegt ze: leven, muziek maken, plezier voelen. En toch schreef ze ‘Lonely’ in één avond, thuis onder een deken op de bank. De periode ligt ‘nog niet helemaal achter me’, zegt ze. Met professionele hulp werkt ze eraan.
Het valt niet mee om het gevoel van de avond dat ze het liedje schreef, live op te roepen. „Op het podium laat ik een groot deel van mijn emoties toe. Maar niet voor honderd procent. Tijdens het zingen heb ik een controlerende blik op mijn prestatie, waardoor ik altijd een deel achterhoud. Zeker in dit nummer. Ik ben nieuwsgierig wat er gebeurt als het gevoel me zou ‘overnemen’. Maar daar ben ik nog niet aan toe. Misschien wel nooit.”
Tijdens de live-stream die Dragonfruit afgelopen zomer in Paradiso opnam, zong ze in de houding waarin ze het liedje ooit bedacht: op een bank, met haar benen hoog opgetrokken. „Als zanglerares zou ik het niemand aanraden”, zegt ze lachend. „Maar het lukte.”