Shady El-Hamus zag Daniël Kolf toen deze, twintig jaar oud, net op de toneelschool zat. De jonge regisseur was op zoek naar een jonge cast voor zijn debuutfilm De Libi, over drie Amsterdamse tieners die proberen de hippe club Jimmy Woo binnen te komen. „Hij viel meteen op door zijn aanstekelijke energie”, blikt de regisseur terug. „Hij heeft een oprechtheid en eigenheid die je niet vaak ziet op die leeftijd.”
Kolf ontwikkelde zijn liefde voor het acteervak in Suriname. Als jochie zag hij films van Spike Lee en Wan Piepel van Pim de la Parra; op zijn achtste meldde hij zich aan voor de Jeugdtheaterschool die actrice Helen Kamperveen net had opgericht in Paramaribo. „Ieder kind in Suriname bedenkt voor zichzelf een uitweg naar het buitenland”, legt de acteur uit. „Ik kon goed zwemmen en goed acteren. Maar ik realiseerde mij al snel dat zwemmen een beperkte houdbaarheidsdatum had: wat moet je als sporter doen als je ouder wordt en dus minder vitaal?”
Op zijn zeventiende waagde Kolf de oversteek. Zijn eerste stappen voor de camera maakte hij in ‘talentseries’ als De slet van 6VWO en Mocro Maffia. Dat hij in het begin vaak werd getypecast als ‘zwarte man’ vond hij niet erg: „Ik heb elke kans aangegrepen om te laten zien dat ook de zwarte man veel verschillende kleuren kan hebben.”
Regisseur El-Hamus, die Kolf ook vroeg voor zijn tweede speelfilm Forever Rich, prijst zijn veelzijdigheid. De jonge acteur leerde op zijn school in Paramaribo veel improviseren: „We kennen in Suriname niet de traditie van klassieke scholing aan de hand van de bekende westerse stukken.” Daarnaast voelt regisseur El-Hamus op de set „een volwassenheid in zijn spel” die verraadt dat Kolf al veel heeft meegemaakt. De acteur werd geadopteerd – hij ontmoette twee jaar geleden voor het eerst zijn biologische moeder – en weet wat het is om arm te zijn: „Ik ben iemand die heeft geleerd vooral tevreden te zijn met wat ik wél heb.”
Ik ben iemand die heeft geleerd vooral tevreden te zijn met wat ik wél heb
Daniël Kolf
El-Hamus heeft ‘zijn’ talent de afgelopen jaren zien groeien: „Daniël wordt één van de grote, gerenommeerde acteurs van Nederland. En niet alleen voor de camera, maar ook in het theater.” De regisseur zag Kolf bijvoorbeeld spelen in De Gliphoeve van Orkater: „Hij stak in zijn eentje moeiteloos vijfhonderd man publiek in zijn zak. Hij heeft naast zijn komische talent ook een serieuze, donkere kant – dat is best uniek voor een acteur.”
Kolf droomde er vroeger van om via Nederland door te breken in Hollywood – dat plan ligt wat verder in de toekomst nu hij hier een gezin heeft te onderhouden. Maar de acteur is wél klaar om dit jaar heel actief op zoek te gaan naar die ene regisseur die hem een grote hoofdrol in een film of serie wil geven: „Er zijn veel jonge acteurs met een diverse achtergrond bijgekomen de afgelopen jaren. Nu moeten er meer schrijvers en regisseurs komen die heel bewust rollen gaan schrijven voor deze generatie.”