Op de toneelschool nam actrice ’Ntianu Stuger (24) zich stellig voor om in de eerste periode na haar afstuderen niets te maken over racisme of seksisme. „Ik wilde laten zien dat ik niet alleen maar in stukken kon spelen die daarover gingen. Geef me een Griekse tragedie, dacht ik, hoe dramatischer hoe beter.”
Dat voornemen is „definitely mislukt”, lacht ze. Na haar afstuderen, in juni vorig jaar, werkte ze samen met regisseurs Daria Bukvic, Char Li Chung en Nina Spijkers. Allemaal theatermakers met een uitgesproken politieke agenda, voor wie feminisme en inclusiviteit prominente thema’s zijn.
Dat dingen niet helemaal verlopen zoals gepland, past in een grotere lijn. Haar keuze voor de Amsterdamse toneelschool, kwam ook onverwacht. Stuger groeide op in Zaandam, deed daar het vwo en hield van leren. Een studie geschiedenis of politicologie lag voor de hand. Naar het theater ging ze nooit, los van een bezoek aan The Lion King toen ze een jaar of zeven was.
Waarom ze na de middelbare school auditie deed voor de toneelschool, weet ze nog steeds niet precies. „Ik denk dat het mijn vorm van rebellie was, dat ik me wilde afzetten tegen het idee dat er een duidelijke toekomst voor me klaarlag, met perspectief en zekerheid. Ik heb stiekem auditie gedaan, zonder eigenlijk te weten waarom, belandde in de laatste ronde en toen dacht ik: shit, nu wil ik het écht. En vervolgens werd ik niet aangenomen.”
Doen alsof ik Beyoncé ben werkt voor mij. Het is pure bluf, maar ik pas die truc nog steeds toe
’Ntianu Stuger
Een jaar later deed ze een tweede poging en werd ze wel aangenomen. Een belangrijke les die ze op de toneelschool heeft moeten leren, was om uit haar hoofd te komen. „In het tweede jaar deden we Hippolytos van Euripides. Ik had als Aphrodite de beginmonoloog, maar ik zat helemaal vast. Niets lukte tijdens het repeteren, ik raakte in paniek, want als Aphrodite kun je niet als een zoutzak je tekst opdreunen. Ik herinner me de presentatie. Ik stond achter het gordijn, publiek kwam binnen, iedereen viel stil en toen dacht ik bij mezelf: ‘Oké, vanaf nu ben je Beyoncé.’ En ik kwam achter het gordijn vandaan, ging er vol in en het ging eigenlijk heel goed. Die Beyoncé-truc pas ik nog steeds regelmatig toe. Pure bluf, maar voor mij werkt het.”
Stuger liep stage in Drie zusters van regisseur Eline Arbo, bij Toneelschuur Producties in Haarlem. Daar kreeg ze na haar afstuderen vrijwel meteen de hoofdrol in Kasimir en Karoline, in regie van Nina Spijkers. Met haar open en gulle spel, waarbij humor en desillusie hand in hand gingen, vormde ze het kloppend hart van de voorstelling.
Aankomend jaar staat ze onder andere in een voorstelling van Naomi Velissariou, wéér een theatermaker met een uitgesproken feministische agenda. „Inmiddels heb ik besloten dat ik wél theater wil maken over dat soort onderwerpen, maar alleen met de juiste mensen. Regisseurs als Daria en Char Li zijn woke in het kwadraat, dan voel je je veilig om echt de diepte in te gaan. En toch, ergens fluistert dat toneelschoolmeisje in me nog steeds: Oh Klytaimnestra… Kassandra…”