Ex-Kamerlid huilde over haar zorgbonus

RTL Nieuws meldde deze week dat er is gefraudeerd met de zorgbonus, de duizend euro die medewerkers in de zorg, ook schoonmakers, kregen voor hun werk in de coronacrisis. Directeuren hielden het geld soms zelf of gaven bij het ministerie meer medewerkers op dan ze in dienst hadden. Tweede Kamerleden van PvdA, GroenLinks, SP en CDA waren „woedend”, er moest „hard” worden opgetreden.

In het huis van haar schoonouders in Woerden had oud-Kamerlid Femke Merel van Kooten „diep gezucht” en ook nog „even zitten janken”. Door een motie van háár, in maart 2020, was die bonus er gekomen. „De partijen die nu schande roepen, vonden toen dat de bonus er heel snel moest komen.” Dat het geld dan ook terecht zou komen bij de verkeerde mensen, zegt ze, wisten ze allemaal.

Femke Merel van Kooten – ex-Partij voor de Dieren, ex-50Plus, ex-Partij voor de Toekomst en oprichter van Splinter, waarmee ze bij de verkiezingen in maart geen zetel haalde – was lid van de Tweede Kamercommissie die de Toeslagenaffaire onderzocht en het rapport Ongekend Onrecht schreef. „Het eerste wat nu bij me opkwam was: hoeveel ontiegelijk leed richt je weer aan, hoeveel angst veroorzaak je als je miereneukerig gaat napluizen of iemand wel recht had op die bonus?”

Maar zíj heeft er niets meer over te zeggen.

Deze woensdag drinken we koffie in de Tweede Kamer. Het is kerstreces, alleen Caroline van der Plas van BBB zit op haar werkkamer – ze wordt geïnterviewd voor een boek met varkensvleesrecepten. Van Kooten is voor het eerst in het nieuwe gebouw aan de Bezuidenhoutseweg en bij de roltrap in de hal, die er net zo uitziet als in de oude Tweede Kamer, zegt ze dat ze na de verkiezingen „heel erg” over die roltrap droomde. „Dan was hij eindeloos. Nu denk ik: hij is best kort.”

Ze verkocht na de verkiezingen haar huis om van de hypotheek af te zijn, binnenkort heeft ze een huurhuis. Ze volgt een masteropleiding staats-en bestuursrecht en werkt 32 uur per week als bron- en contactonderzoeker bij de GGD. Voor 13,50 euro per uur, waarvan het grootste deel wordt afgetrokken van haar wachtgeld. „Ik moet iets omhanden hebben, anders ga ik zitten malen op de bank.”

Op een donderdag in april had ze vanaf de publieke tribune in de Tweede Kamer een debat gevolgd over de zorgbonus. „Mensen keken mij aan van: is ze gek geworden?” Ze lacht hard. „Maar ik had het nodig, om te zien dat het doorging zónder mij. Het is zo raar: dit is mijn roeping en er is maar één baan zoals deze. Wat moet ik met mijn vechtlust?”

Bij de volgende Tweede Kamerverkiezingen doet ze weer mee. En in maart is ze lijsttrekker voor Splinter in de gemeenteraad van Woerden. Voor een zetel heeft ze zo’n achthonderd stemmen nodig. Denkt ze dat dat lukt? „Ja zeg, als zelfs dát niet lukt…”

Dan?

„Nee, ik stop echt niet.”