‘De energie was op na een paar weken lockdown’

Annemiek: „Tijdens de eerste lockdown bleven we een beetje aan de keukentafel werken, dat sloeg nergens op. Toen hebben we bureaus en stoelen gekocht. We hebben eigen werkkamers op zolder.”

Paul: „We werken nu volledig vanuit huis. Maandag is Annemiek met de kinderen thuis en vrijdag ben ik dat. Sowieso verdelen we de taken heel gelijkwaardig. We hebben leuk werk en vinden het allebei belangrijk daar energie in te stoppen. Tegelijk kiezen we ook bewust voor tijd met de kinderen. Sophie kent geen andere dan de coronarealiteit met twee thuiswerkende ouders die altijd mee-eten.”

Annemiek: „Ik ben tijdens mijn zwangerschapsverlof benaderd door een oud-collega van Shell die bij Heineken werkte. Solliciteren met een baby van negen weken was pittig. Ik moest online een technisch assessment doen. Gelukkig heb ik de eerste weken hybride gewerkt, waardoor ik collega’s kon ontmoeten op kantoor.”

Paul: „We zijn net wat uit die eerste slapeloze tijd. Dat eerste halfjaar [met baby] is gewoon een en al chaos. One is a pet, two is a zoo is de waarschuwing die wij kregen.”

Annemiek: „Zo voelt het ook wel een beetje. Jij hebt misschien net iets te vaak een krijsende baby moeten aanhoren terwijl je boven aan het bellen was.”

Paul: „Ja, dat was uitdagend. Toch heeft deze periode ook zijn voordelen gehad.”

Annemiek: „Niet corona zelf natuurlijk, wel de shift bij werkgevers in het denken over flexibel werken. En wat dat ons als jonge ouders biedt.”

Paul: „Ik kon bijvoorbeeld makkelijk even inspringen en tien minuten op Lara letten als jij wilde douchen.”

Structuur

Annemiek: „Iets voor zeven uur staan we op. Rond half acht zitten we aan de ontbijttafel.”

Paul: „Als Sophie ’s ochtends naar beneden komt, wil ze vaak meehelpen. Ik wil niet steeds zeggen ‘je mag niks doen’, want ze moet toch leren en het is leuk als ze straks zelf pap kan maken – maar het gaat wel twee keer zo langzaam. Daarom is er zeker in de ochtend veel structuur: ik leg mijn kleren de avond ervoor al klaar en probeer ook de tafel te dekken.”

Annemiek: „Rond achten gaat Paul naar de crèche. Daarna begint de werkdag.”

Paul: „Tijdens de eerste lockdowns ging de crèche twee keer dicht, terwijl ik net een nieuwe baan had. Dat was vervelend. Zeker in het begin wilden we onze ouders niet om hulp vragen, omdat zij tot de risicogroep horen en mijn moeder nog in de gezondheidszorg werkte. Toen hebben we heel veel zelf gedaan.”

Annemiek: „Jij nam de kinderen in de ochtend en ik in de middag. Allebei moesten we doorwerken in de avond. Na een paar weken was die energie echt wel op.”

Paul: „Gelukkig blijven de crèches deze lockdown vooralsnog open. De kinderen gaan drie dagen naar de opvang. Vaak breng ik en haalt Annemiek. Sophie benoemt dat altijd als ik haar uitzwaai op de crèche. ‘Mamma halen?’, vraagt ze dan.”

Annemiek: „Voor corona en zonder thuiswerken waren de ochtenden hectischer. We stonden bijvoorbeeld allebei om zes uur naast ons bed. Degene die niet de beurt had om Sophie weg te brengen, was vaak voor zeven uur al weg.”

Paul: „Dat we nu zo vaak met elkaar rustig aan tafel kunnen eten, is misschien wel de grootste verandering in ons leven door corona geweest.”

Annemiek: „Vlak voor de lockdown zijn we vanuit Amsterdam naar Zeist verhuisd – heerlijk. Maar de buzz van de Javastraat mis ik wel. Door corona is er heel veel dicht in Zeist. Jij ging naar dreumesmuziekles met Sophie, dat is ook gestopt door corona.”

Paul: „Het bos is hier op vijf minuten fietsen, superlekker. Vorige week had ik twee werktelefoontjes die ik lopend kon doen. Dan stap ik op de fiets, loop een uur bellend door het bos en ga daarna terug naar mijn bureau. Wat ik echt mis, is de diversiteit, bijvoorbeeld qua eten.”

Annemiek: „Op de Javastraat haalden we regelmatig af. We koken nu veel meer.”

Paul: „We hebben een Excel-bestandje waarin we voor iedere dag beschrijven wat we die dag gaan eten. We denken vaak een week vooruit. Het is ontstaan toen we een week tevoren de boodschappenbestelling moesten doorgeven omdat het bezorgschema anders vol zat. Dan stond hier een bezorger met achttien tasjes voor de deur en was het altijd de vraag wat we daar in godsnaam mee moesten doen.”

Standaarddingen

Paul: „Rond de geboorte van Lara vielen we even terug op de standaarddingen. Dat is niet erg, maar we genieten er ook allebei van nieuwe gerechten te eten. Dat lukt ons door het een beetje te plannen.”

Paul: „We zijn niet vegetarisch, maar we zijn er wel bewust mee bezig. In het Excel-bestand houden we bij hoeveel vega, vlees en vis we eten: gemiddeld vier tot vijf dagen per week vegetarisch. Gehakt door de lasagne wordt vegetarisch of geen gehakt, want het verschil proef ik echt niet. Maar eens in de zoveel tijd een echte stoofpot met vlees vind ik in de winter wel lekker.”

Annemiek: „Rond zeven uur gaan de kinderen naar bed en lezen we altijd een boekje met ze.”

Paul: „Door corona en de geboorte van de kinderen is deze periode wel heel familie-georiënteerd. Maar we feel blessed. Het traject naar kinderen is een ziekenhuistraject geweest. We hebben best wel een tijd ‘gehoopt op’. Nu we twee lieve, vrolijke, gezonde dochters hebben, maakt dat het makkelijker af en toe een stap terug te doen en te beseffen dat we hier gewoon wel met zijn vieren aan tafel zitten. Dan eten ze maar een dag niet hun broccoli.”

In Spitsuur vertellen stellen en singles hoe zij werk en privé combineren. Meedoen? Mail naar werk@nrc.nl