De bieb is een van de laatste toevluchtsoorden tijdens de lockdown — ‘Het is een feestje, een rijkdom’

‘Even lekker zitten.” Maaike en Gerrit de Vries pauzeren na een wandeling op een sofa tussen de boeken op de bovenste etage van de openbare bibliotheek in Emmen. Vijf kilometer heen, straks weer vijf kilometer terug. „Dat kost ons een klein uurtje”, vertelt Gerrit – het tijdschrift Autovisie in zijn hand. Het is niet muisstil op deze verdieping in de bieb: bij het koffiepunt maken andere bezoekers een praatje.

Van de huidige lockdown hebben Gerrit en Maaike weinig last. „Kerst was hetzelfde als anders. We hebben lekker gegeten en gewandeld in het bos”, vertelt Maaike.

In eerdere lockdowns werden ook bibliotheken gesloten, die dienden toen hoogstens als afhaalpunt. Dit keer mochten ze openblijven. Aangezien horeca, bioscopen, winkels en binnenspeeltuinen wel dicht zijn, is de bieb een van de laatste toevluchtsoorden. Medewerker Anneke Heidemans, een regenboogvlaggetje op haar vest gespeld, ziet veel bezoekers die hulp zoeken bij het regelen van digitale zaken – de bibliotheek is ook een informatiepunt ‘digitale overheid’, waar burgers terecht kunnen met vragen.

Sommigen komen binnenlopen met tassen vol papieren of briefjes met gebruikersnamen en wachtwoorden. De medewerkers van de bibliotheek mogen alles zien. „Vooral oudere bezoekers hebben vragen over de DigiD en het regelen van de boosterprik.” Maar ook mensen met een taalachterstand komen hulp vragen, bijvoorbeeld bij het aanmaken van een e-mailadres.

Nieuwe kleding

Zeventigplusser Geert Bos zegt dat hij met enige regelmaat naar de bibliotheek komt om gebruik te maken van de computer. Hij zit in een vriendengroep van zeven of acht man, die elkaar wijzen op initiatieven zoals waar ze terecht kunnen voor digitale ondersteuning. December en januari zijn voor hem eenzame maanden door „persoonlijke aangelegenheden”. Over deze lockdown is hij niet te spreken. „Het ging allemaal zo snel. Ik wilde nog nieuwe kleren kopen, maar de dag na de persconferentie waren de winkels alweer dicht.”

„De bibliotheek is een feestje, een rijkdom”, zegt Alexandra Klein, in Adidas-broek, met sportschoenen, en een boek van Roald Dahl in haar hand. Haar bijna zesjarige zoontje Gijs staat naast haar. „De wereld is beperkter voor mensen zonder QR-code, maar de bibliotheek blijft een onderdeel van ons bestaan. We komen hier heel regelmatig.” Ook zonder QR-code of lidmaatschap blijft iedereen welkom in de bibliotheek, „zolang je anderen niet tot last bent en een mondkapje draagt”, aldus bibliotheekleider Heidemans.

Chanel Lin (17) zit in haar eentje aan een tafel, versierd met gekleurde post-its en schriften. Lin is bezig met economie, ze zit in haar examenjaar. „Deze lockdown komt eigenlijk wel goed uit. Straks hebben we examens, nu heb ik alle tijd om te leren. Er is niks te doen, dus ik heb ook geen afleiding.”

Met de opengeslagen tijdschriften Landleven en Noorderland zit ook Roely Hubert op de bovenste verdieping. Spelend met de kerstballetjes die op tafel liggen vertelt ze dat ze de lockdown soms wel moeilijk vindt. „Ik werk op de ambulance en kom geregeld bij mensen thuis. Daar zie ik veel eenzaamheid. Soms hebben mensen een week lang niemand gezien, behalve de thuiszorg.”

Lees ook deze aflevering uit de serie ‘Leven in lockdown’: Papa en mama moeten werken dus opa en oma passen de hele week op

Terwijl hobby’s zoals zingen in het koor of zwemmen zijn weggevallen, heeft Hubert er wel andere voor teruggekregen. „Ik wandel nu veel. Drenthe is mooi. Ik heb vaak bijzondere gesprekken tijdens het wandelen. Zo hebben mijn studerende dochters belangrijke keuzes gemaakt na zo’n wandeling.”