'Ik heb mezelf dit jaar drie maanden niet kunnen uitbetalen'

In

‘Net als vorig jaar heb ik met andere restauranthouders een kerstdinerbox verzorgd die mensen voor de feestdagen bij ons af konden halen. Dat zijn leuke initiatieven, maar voor m’n omzet gaat dat het verschil niet maken. Afgelopen zomer draaiden we super, maar ik heb mezelf dit jaar drie maanden niet uit kunnen betalen. Ik heb het geluk dat ik in 2016 twee appartementen boven de zaak heb gekocht. Van de verhuur kon ik in de moeilijkste maanden mijn eigen vaste lasten en die van de zaak betalen.

„Totdat alles om 17.00 uur dicht moest, liep de zaak gelukkig goed. Zo goed zelfs, dat ik – ook vanwege het grote personeelstekort – zeven dagen per week aan het werk was. Op een gegeven moment ben ik tijdelijk op zondag dichtgegaan, want het ging ten koste van m’n eigen welzijn. Ik was geïrriteerd, de kwaliteit van m’n leven nam af. En voor wie doe je het dan nog?

„Nu kunnen mensen alleen ’s avonds afhalen en koken we voor bedrijven op bestelling. Ook heb ik plannen om een deel van mijn pand – het is best groot hier – om te laten bouwen tot appartementen. En om in april weer volop te kunnen draaien, ben ik nu bezig met een vrijblijvend trainingsprogramma voor 14- en 15-jarigen. Om de jeugd weer te enthousiasmeren voor de horeca, want naast het praktische is het ook een heel sociaal vak. De jongeren vinden het tot dusver heel leuk en daar krijg ik ook weer energie van.”

Uit

‘Ik woon in een tussenwoning in Zwolle. Omdat ik bijna altijd op de zaak eet, zijn de kosten voor boodschappen vrij laag. Ik hoef bijna alleen maar mijn ontbijt te kopen. En omdat ik de meeste avonden niet thuis ben, betaal ik ook geen abonnementskosten voor streamingsdiensten.

„Aan goede doelen doneer ik geen geld. Ik doe wel veel voor het goede doel: ik zat bijvoorbeeld elf jaar bij de vrijwillige brandweer. Ik kwam in 2005 terug van een wereldreis, waarbij ik ook vrijwilligerswerk deed. In Nederland ging ik kijken wat ik hier kon doen. Ik wilde iets betekenen voor de maatschappij. Nu bak ik soms pizza’s voor het goede doel, of ik doneer spullen voor een veiling. En elk jaar organiseer ik een fietstoertocht waarvan de opbrengst naar een sportproject voor kinderen met autisme gaat. De horeca is de huiskamer voor heel veel mensen, en dat sociale is er bij mij – mijn ouders begonnen dit restaurant ooit – met de paplepel ingegoten.

„Onlangs heb ik een tweedehands bakfiets gekocht. Die wil ik ombouwen tot een ijscokar om komend zomer ook ijs te verkopen. Ik maak het al deels zelf, de rest koop ik in. Ik had de bakfiets in maart al gekocht, maar daarna brak de drukke tijd aan waarin het restaurant weer open mocht en had ik geen ruimte in het hoofd om het plan verder uit te werken. Nu heb ik er de tijd weer voor.”