Kunstenaar Stijn ter Braak tilt sinterklaassurprises op een hoger plan

Stijn ter Braak (1995) tilt als kunstenaar het knutselen van sinterklaassurprises naar een hoger plan. Hij maakt alledaagse stilleventjes van papier, karton, bouw- en huisafval, waarbij hij – beeldhouwer en schilder tegelijk – de driedimensionale suggestie nog een laatste zetje geeft met verf. Bij Galerie Mieke van Schaijk in Den Bosch toont Ter Braak een stilleven waar je in kunt. Zijn complete Antwerpse badkamer heeft hij er op ware grootte nagebouwd, inclusief intieme details als medicijnenstrips, een contactlenzenbakje, een condoomverpakking en de tampons van zijn vriendin. Niets in het vertrek is wat het lijkt, alles is met plezier en vernuft bij elkaar geknutseld uit andere materialen. De kraan is van karton en aluminiumfolie. De hangende handdoek is van donkergrijs gespoten kunstgras. Een after-shaveflesje is een omgekeerd portglaasje met een afgezaagd stukje pvc-buis als dop. Zelfs de langpootspin in de hoek is niet echt: dat is een druppel hard geworden lijm die een paar bezemharen bijeen houdt.

Het is beslist geen hyperrealistische installatie. Je waant je in een badkamer, maar van dichtbij is aan alles duidelijk het handwerk af te zien, zoals je in een impressionistisch schilderij ook altijd verf en voorstelling tegelijk waarneemt. Ondertussen blijft de illusie op volle kracht doorwerken, misschien wel vooral dankzij Ter Braaks aandacht voor de vele, vele details in de badkamer: vuil geworden kitnaden in de douchekabine, sokken onder de verwarming, een staartje tandpasta dat aan de tube hangt. Een beschilderd stuk karton op de vloer ga je pas echt als een badmat zien door het omgeklapte hoekje. Het is die veelheid aan kleinigheden die de levensechtheid bepaalt, niet de precisie van de uitvoering. En eigenlijk is dit alles nog maar het halve werk. Er zit ook nog een geweldige mindfuck in de installatie die de kleine tentoonstelling onvergetelijk maakt. Om die te ervaren moet u zelf naar Den Bosch.