Schrijver Inez van Dullemen op 96-jarige leeftijd overleden

1925-2021 Van Dullemen debuteerde als schrijver in 1949 en haar laatste boek verscheen in 2017. In deze periode schreef ze zo’n dertig verhalenbundels, reisboeken, toneelstukken en romans. Met Vroeger is dood (1976) kreeg de schrijver meer bekendheid bij het grotere publiek
Inez van Dullemen tijdens het Lezersfeest in Rotterdam in 2002.
Inez van Dullemen tijdens het Lezersfeest in Rotterdam in 2002. Foto Robert Vos/ANP

Schrijver Inez van Dullemen is woensdag op 96-jarige leeftijd overleden. Dat heeft haar uitgeverij De Bezige Bij donderdag bekendgemaakt. In haar tijd als schrijver verschenen er van haar hand zo’n dertig verhalenbundels, reisboeken, toneelstukken en romans.

Van Dullemen debuteerde met haar novelle Ontmoeting met de andere in 1949. Het prozaverhaal was volgens haar huidige uitgever romantisch en dromerig van karakter. Volgens De Bezige Bij werd haar werk daarna persoonlijker, en maakte ze verhalen waarin beslissende momenten in haar leven werden uitvergroot. Zo schreef Van Dullemen over een jong meisje dat tijdens de oorlog bang is dat ze haar vader per ongeluk heeft verraden en over een grootmoeder die een hard leven achter de rug heeft en bestudeerd wordt door haar kleindochter.

Lees ook hoe Inez van Dulleman in haar laatste boek terugblikte op haar leven

Met de novelle Vroeger is dood (1976) kreeg de schrijver meer bekendheid bij het grotere publiek. Het boek gaat over de laatste jaren van haar ouders, die lichamelijk en geestelijk aftakelen, dementeren en opgenomen worden in verschillende tehuizen. Het verhaal is bekroond door de Jan Campert-Stichting en in 1987 verfilmd. Haar oeuvre heeft Van Dullemen afgesloten met Een schip vol meloenen in 2017. In deze roman brengt ze haar jeugd en ouderdom samen. Het boek begint met een voorstelling van haar eigen dood:

Ik denk: ik wil doodgaan zoals de dieren doodgaan, dicht bij de aarde. Ik til mijn hoofd op om de bomen in ogenschouw te nemen, zoekend naar welke de meest geëigende zal zijn om mij onder neer te leggen als mijn uur heeft geslagen. De oude eik, denk ik, met zijn koepel van groen blad