Lieflijke wendingen bij zanger van Toverberg

Geen band, geen vernieuwingsdrang, geen experiment. Op het podium van de uitverkochte bovenzaal, in Paradiso, Amsterdam, staat een man met een akoestische gitaar. Hij zingt, speelt akkoorden en imiteert een trompet met zijn stem. Het simpele resultaat is ontroerend.

Lars Kroon, onder de naam Toverberg, leunt in de klank van zijn muziek enigszins richting Velvet Underground in hun lieflijke fase (‘Pale Blue Eyes’). Maar de melodieën klinken oorspronkelijk, zoals ook te horen op het nieuwe album Happy Life. Met succes zeilt Toverberg langs de klippen van clichés, en sprokkelt onderweg de subtiele zangpartijen en lieflijke wendingen van bijvoorbeeld ‘Graveyard’ en ‘Don’t Destroy Me’ bij elkaar.

Op het album worden de liedjes begeleid door een band met drummer en koorzang. Solo klinkt hij al net zo sfeervol. Zijn zachtaardige stem lijkt de noten soms zoekend te benaderen, en soms stoer. Hij speelt de ‘mondtrompet’ in het titelnummer, en blijkt bovendien een behoorlijke mondtrombone te beheersen.

Kroon was ooit bassist in de band Go Back To The Zoo, daarna volgde St. Tropez, en solo-project Lars and the Magic Mountain. Toverberg is zijn vierde incarnatie. Dit optreden in Paradiso was vijf keer uitgesteld, vertelde hij het publiek. De show die vorig jaar gepland stond, zou hij spelen met decors, kostuums, gospelkoor en blazers. Na de annulering, koos hij een nieuwe route: nummers die ook in kleinere bezetting kunnen worden uitgevoerd.

Zijn teksten vieren dit nieuwe ‘happy life’: ‘Lot’s of time to write a song’. Met aardige praatjes tussen de nummers door en een zowel kwetsbare als solide presentatie, raakt Kroon de zaal. Het publiek klapt spontaan mee in ‘Someone To Blame’. Zo kreeg Toverberg alsnog een begeleidingsband.