Levenslust spat van het toneel bij ‘Come from away’

Op een steenworp van het Rotterdamse theater waar de musical Come from away in première ging, braken een dag later rellen uit. Hooligans vonden het vernielen van een binnenstad dé manier om van hun coronafrustraties af te komen. Je weet nooit hoe je reageert als de pleuris uitbreekt, maar je hóópt dat het meer is zoals de inwoners van Gander op 11 september 2001.

Come from away vertelt het waargebeurde verhaal van deze Canadese gemeente, waar 38 vliegtuigen landden, toen het luchtruim werd gesloten na de aanslagen in New York. De kleine gemeenschap moest opeens duizenden reizigers herbergen. Zo’n invasie van vreemdelingen lijkt het recept voor een opstand, maar in Gander werden de come from away’s met open armen ontvangen. Iedereen zette de schouders eronder en het draaide enkel nog om het verzamelen van genoeg kleding en bedden, het koken van enorme hoeveelheden eten en het vervoeren van de gasten naar verschillende stadjes.

Romkom

Come from away ging in 2013 in première, speelde op Broadway en West End en won meerdere awards. De voorstelling doet soms denken aan een romkom, waarin simpele verhaallijntjes door elkaar lopen. Zo wordt een Britse passagier verliefd op een Amerikaanse (fijn gespeeld door Ad Knippels en Rosalie de Jong); probeert een vrouw (Joanne Telesford) er wanhopig achter te komen of haar zoon, die brandweerman is in New York, nog leeft; en ontfermt een asieleigenaar (Lieke van den Broek) zich over de dieren in de vliegtuigen, inclusief een zwangere bonobo.

Come from away is geen spektakelstuk, maar draait om het verhaal. De musical heeft, in regie van Antoine Uitdehaag, een intiem karakter. Er zijn geen grote kostuum- of decorwisselingen: met minimale middelen brengen de acteurs, die allemaal meerdere rollen spelen, de personages tot leven. Dit gebeurt in een decor van Roos Veenkamp: een amfitheatertje, waarin het orkest hoog over het speelveld uitkijkt. Door houten blokken op elkaar te stapelen of in specifieke opstellingen neer te zetten, worden snel en eenvoudig settings gecreëerd: van een kroeg tot een vliegtuig of een bus. De choreografieën sluiten hier goed bij aan: dat zijn krachtige bewegingssequenties, waarin handgebaren mooi worden ingezet.

De casting is verfrissend, met niet alleen de geijkte musicalsterren. Al valt er niets aan te merken op bekende gezichten als Wim Van Den Driessche en Willemijn Verkaik. Prachtig is onder meer Verkaiks uitvoering van ‘Mijn vlucht door de lucht’ – een nummer waarin je de echo hoort van het ‘Ik lach om zwaartekracht’ uit Wicked (haar grote doorbraak).

Mede door de muziek, waarin Ierse invloeden doorklinken, stroomt er volop positiviteit en levenslust van de bühne. De vriendelijkheid van de inwoners van Gander is ontroerend en geeft een hoopvolle blik op medemenselijkheid in crisistijd. Zij blijven maar herhalen dat iedereen in hun situatie hetzelfde zou doen, dat iedereen als een ramp zich voltrekt, kiest voor verbinding.