:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2021/11/data78424091-25f52f.jpg)
Cabaretière Kirsten van Teijn woonde net gelukkig samen met haar vriend, toen ze óók verliefd werd op een vrouw. Ruim drie jaar geleden liet ze hen beiden geheimhoudingscontracten ondertekenen. Alleen zij drieën mochten weten van haar dubbele relatie. Verder niemand.
Nu danst ze die oude huid in haar nieuwe voorstelling wild van zich af. In (S)experiment zie je een bevrijd mens. Een mens dat niet alleen nog steeds smoorverliefd is op haar nieuwe liefde, maar misschien nog wel meer op haar nieuwe identiteit. Ze straalt feller dan de grote flitsende, van kleur veranderende neonlichten die je toch al met je ogen deden knijpen. Haar energieniveau schommelt tussen een 10 en een 9,7. Praten is meestal roepen. Zingen is schreeuwen. Ze is dolgelukkig.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data38897196-c13b37.jpg)
Wat zou je daar op afdingen? Hier past hooguit verwachtingsmanagement: (S)experiment voelt als een persoonlijk bewijsstuk van haar naar zichzelf, en naar de queer-community die haar al begrijpt en omarmt. Haar pleidooi voor andere vormen van liefde zijn nog niet helemaal twijfelaar-proof, omdat Van Teijn nog te verliefd is om rustig op een kruk te zitten en te vertellen hoe dat in de praktijk nou is, zo’n poly-relatie. Je krijgt met name de voordelen. „Ik zie jullie denken; dat wil ik ook!” Nou, misschien. Maar haar (s)experiment voelt als nog maar net begonnen. De eindresultaten, dus ook de nadelen en hoe daarmee om te gaan, belangrijk voor de wikkende twijfelaar, maakt Van Teijn helaas nog niet bekend.
Vooruit, haar enthousiasme maakt veel goed. Wel echt jammer is dat Van Teijn ook nog te verliefd is om te zien hoe bekaaid haar vriend er eigenlijk vanaf komt. Haar nieuwe vriendin noemt ze een superromantisch avondmens. Haar vriend is een praktisch ochtendmens. Hij maakt het seksrooster. Terwijl híj nota bene de lankmoedige goedzak was die Van Teijn aanspoorde om haar extra liefde aan te gaan. Je mist een eerbetoon aan hem.