Papa wil niet meer bij de bank werken

De familie Schutijzer is geen heel gelukkig gezin. Moeder Véronique is erg veel op reis om de pralines uit haar vaders fabriek in China aan de man te brengen. Vader Paul heeft een geestdodende baan als bankklerk. Zoon Kas woont in de kelder en bereidt zich voor op het einde van de wereld. Oudste dochter Fien durft niet tegen de jongen die haar vioolles geeft te zeggen dat zij verliefd op hem is. Jongste dochter Zoë is op school een eenling.

Als zijn rekenmachine het begeeft, ziet de ongelukkige bankmedewerker Paul dat als een teken. Hij gaat de droom najagen die hij als kind had: hij wil acteur worden. Die mededeling valt thuis alleen goed bij Zoë. De puberende Fien vindt dat hij normaal moet doen. Ook zijn vrouw Véronique heeft zo haar bedenkingen – al vindt vooral haar bazige vader, die alleen bezig is met geld verdienen, Pauls besluit onbegrijpelijk.

Mijn vader is een saucisse, de debuutfilm van de Belgische filmmaker Anouk Fortunier (1989), gaat over het durven afwijken van uitgestippelde paden. Je baan (met vast inkomen) opzeggen en je droom najagen vergt moed, waarbij Paul hulp krijgt van de twaalfjarige Zoë. Zij gaat mee naar audities, repeteert met hem en moedigt hem aan als hij in de put zit. De tot voor kort wat eenzelvige Zoë heeft zelf ook baat bij haar nieuwe rol. Uiteindelijk profiteert het hele gezin van de wending in Pauls bestaan.

Mijn vader is een saucisse, naar een jeugdboek van Agnès de Lestrade, is een leuke familiefilm. Fortunier doorspekt haar film met charmante animaties die Zoë’s binnenwereld verbeelden. Haar sterke band met vader Paul vormt de emotionele kern van de film. Dat Paul wordt gespeeld door Johan Heldenbergh (recentelijk te zien als overste Karremans in Quo Vadis, Aida?) helpt enorm. Zijn samenspel met de jonge actrice Savannah Vandendriessche, die uiterst naturel speelt, geeft Mijn vader is een saucisse vleugels.