Alles wérkt gewoon in met liefde gemaakte Marvel’s Guardians of the Galaxy

Het team? Een ruziënde kliek buitenbeentjes. Het plan? Hevig geïmproviseerd tot niet bestaand. De soundtrack? Gierende metal, het bombast van Bonnie Tyler en de koebellen van ‘Don’t Fear The Reaper’.

Hoe vertaal je de humor en de onweerstaanbare persoonlijkheden van lieve losers Star-Lord, Gamora, Groot, Rocket en Drax, de helden van de Guardians of the Galaxy-strips en films, naar een grote game? Na het inspiratieloze Marvel’s Avengers leek het een onmogelijke taak voor uitgever Square Enix. Maar Marvel’s Guardians of the Galaxy van Square-studio Eidos-Montréal slaagt fantastisch, dankzij een haarscherpe focus op wat de game wil – en kan – zijn.

Ten eerste: dit is geen voortzetting van de films, maar een eigen creatie die film en strip samenbrengt. De Aardse loser Star-Lord heeft net een team bijeen weten te rapen waarmee hij hoopt grof geld te gaan verdienen. De kille huurmoordenares Gamora, wiens stemacteur helaas niet tegen de rest kan opboksen, de te-letterlijke krachtpatser Drax, de boze wasbeer Rocket en het lieve boomwezen Groot, kunnen elkaar echter nauwelijks uitstaan. Wanneer een stomme fout het hele universum in gevaar brengt, worden ze gedwongen om nader tot elkaar te komen.

Zelf speel je Star-Lord, die tijdens de heerlijk vloeiende gevechten met zijn pistolen de kracht van elementen als ijs en vuur kan gebruiken om vijanden buiten spel te zetten. De andere Guardians bestuur je door ze te vragen om iets voor je te doen. Zo helpen ze je in de strijd, maar óók als je bijvoorbeeld hogerop moet komen om een puzzel op te lossen.

Kibbelende bende voelt als familie

Verrassend voor zo’n grote game houdt Guardians of the Galaxy vast aan een lineaire opzet, waarin je van scène naar scène schiet, puzzelt, en de omgeving verkent. De ontwikkeling van de personages staat in alles voorop. Zelfs de verzamelobjecten die je onderweg vindt zijn er vooral als directe aanleiding om een persoonlijk gesprek te hebben met je Guardians. Onderweg hoor je ze kletsen en kibbelen. Als Star-Lord heb je zelf invloed op het verhaal via je gedrag en dialoogkeuzes – voordat je het weet voel je je persoonlijk betrokken bij deze chaotische bende die langzaamaan familie wordt.

Alleen de peptalks die eeuwig kind Star-Lord aan zijn team kan geven tijdens de strijd werken niet echt. Ze sluiten niet goed genoeg aan op wat er gebeurt, en voelen daarom generiek in een game die juist om de details draait. Dat dialogen zich soms per ongeluk herhalen helpt ook niet.

Verder wérkt alles gewoon. Een magische wandeling over de zwarte markt wordt vloeiend gevolgd door een diep gesprek over rouw en een spannend gevecht dat eindigt in pies- en puppygrappen. Marvel’s Guardians of the Galaxy is precies de Marvel-game waar we al jaren naar smachten: een hilarisch en liefdevol avontuur vol sfeervolle actie.