Muziek die bruist van vitaal expressionisme

Zonder de lockdowns had sopraan Dorothea Herbert haar lied-cd Die stille Stadt waarschijnlijk nooit gemaakt. Herbert heeft een grote stem en timmert flink aan de weg als operazangeres, met onder meer een rolletje bij De Nationale Opera. Tussen de bedrijven door blijft er dan doorgaans weinig tijd over voor liedkunst. Herberts liefde voor het lied is echter zonneklaar en Die stille Stadt, met pianist Peter Nilsson, is een origineel album geworden.

Herbert koos relatief onbekend repertoire uit het Wenen van begin vorige eeuw, zoals zes liederen van Alma Mahler, waaronder het titelstuk en het tere hoogtepunt ‘Licht in der Nacht’. Mahler was de it-girl van het fin de siècle en bleef lang miskend als de begaafde componist die ze ook was. Daarnaast plaatst Herbert cycli van Mahlers ex-minnaar Franz Schreker en de iets jongere Korngold. In weerwil van de titel is het geen uitgesproken verstild album geworden, de muziek bruist veelal van vitaal expressionisme.

https://www.youtube.com/watch?v=498KQMEO-XA