Powers en Galgut genomineerd voor Booker Prize, en niet Cusk en Ishiguro

Damon Galgut en Richard Powers zijn de grootste namen onder de overgebleven kanshebbers op de Booker Prize, de belangrijkste prijs voor Engelstalige literatuur. De jury maakte dinsdagmiddag de zes titels op de shortlist bekend, een lijst die zij zelf als „wereldomspannend” karakteriseerde. Opvallend is dat de goed ontvangen boeken van Nobelprijswinnaar Kazuo Ishiguro (Klara and the Sun, Klara en de Zon) en Rachel Cusk (Second Place, De tweede plaats), die nog wel op de longlist stonden, niet meer meedingen – ten gunste van minder bekende namen. De genomineerde schrijvers zijn overwegend jong: vier van hen werden geboren in de jaren tachtig. Daarbij maakt dit jaar slechts één Brit kans op de Britse prijs, die sinds 2014 open is voor álle in het Engels geschreven romans en niet meer alleen boeken uit de Britse Gemenebest en Ierland.

Nabokoviaanse precisie

De Zuid-Afrikaanse schrijver Damon Galgut (1963) is met zijn roman De belofte (The Promise) een van de verwachte namen op de lijst: zijn goed ontvangen roman volgt op twee eerdere Booker-nominaties, in 2003 en 2010. Zijn roman, over een valse beschuldiging binnen een Zuid-Afrikaans huishouden, was volgens de jury van een „Faulkneriaanse uitbundigheid en Nabokoviaanse precisie”.

De Amerikaan Richard Powers, met 64 jaar de nestor van de shortlistkandidaten, dingt mee met de roman Verwilderd (Bewilderment), die volgt op zijn bomen- en klimaatroman The Overstory, waarvoor hij meerdere prijzen ontving, zoals de Pulitzer Prize. Nu schrijft hij over een astrobioloog (die zoekt naar buitenaards leven) en diens zoon, die een experimentele medische behandeling moet ondergaan. De jury las er een „wake-up call” in, over „waartoe onze hersenen in staat zijn, als we de status quo kunnen loslaten”.

Lees ook een interview met Richard Powers over zijn ‘bomenroman’: ‘We leven in een ziek land, er is niets om hoopvol over te zijn’

Historische romans

De jury nomineerde drie boeken die als historische roman te betitelen zijn – dat genre was ook al opvallend aanwezig op de longlist. Ten eerste het „epische” Great Circle, van de Amerikaanse schrijfster Maggie Shipstead (1983), dat uitwaaiert van het Verenigd Koninkrijk in oorlogstijd tot hedendaags Hollywood, en de avontuurlijke reis van een vrouwelijke (fictieve) piloot centraal stelt. Daarnaast is A Passage North, de tweede roman van Anuk Arudpragasam, genomineerd – met 33 jaar is de Sri Lankaanse schrijver de jongste kandidaat op de shortlist. Hij verwerkt in zijn roman, volgens de jury geschreven in een stijl „die totaal anders was dan al het andere”, de geschiedenis van de recente Sri Lankaanse burgeroorlog tussen de Tamils en Singalezen, die zo’n dertig jaar duurde.

De derde genomineerde historische roman is het deels op waarheid gebaseerde The Fortune Men van de Brits-Somalische Nadifa Mohamed (1981), die de hele wereld omspant, met als brandpunt de kade van Cardiff in Wales, waar in de jaren vijftig migranten uit allerlei windstreken van het dekoloniserende Britse Rijk neerstrijken, verteld in een „pakkend tempo”, aldus de jury.

De enige debutant op de lijst is de als dichter en memoir-schrijver al gevierde Patricia Lockwood (1982), die deze zomer de roman Hier hoor je niemand over (No One Is Talking About This) uitbracht, thematisch ook de meest hedendaagse van de shortlist: het gaat over de wereld van een social influencer, die heerlijk lijkt tot ook daar grote gevoelens van leed, liefde en verlies doordringen. De jury noemde Lockwoods boek „extreem grappig, navrant en uitdagend”.

De winnaar van de Booker Prize – een geldbedrag van 50.000 Britse pond – wordt op 3 november bekendgemaakt tijdens een ceremonie in Londen. Steevast zorgt de Booker-bekroning voor een enorme toename in boekverkoop, waarmee het de invloedrijkste romanprijs ter wereld is. Van de winnaar van afgelopen jaar, de debuutroman Shuggie Bain van de Schotse schrijver Douglas Stuart, is sinds de bekroning wereldwijd een half miljoen keer verkocht.

Lees ook een interview met Booker-winnaar Douglas Stuart: ‘Het Thatcher-tijdperk kwam voort uit een totaal gebrek aan medelijden’