/https%3A//content.production.cdn.art19.com/images/2e/d0/18/ab/2ed018ab-e157-4212-9f27-910ee353f0e1/91502b4bd0fde49ef44f4d5a3d8bc772ebc052dc6a2a3fea3f1473035e78fa243366aaf45d3376d959c28075262335c58da6cf79c1cf6890be2ee46354818675.jpeg)
Hoe verschilt het doel van de actievoerders die afgelopen zondag de straat op gingen ten opzichte van de eerdere woonprotesten in de jaren 80? Maar vooral, waarom is er sindsdien geen woonprotest meer geweest?
Een verklaring is dat de stijgende huizenprijzen pas relatief korte tijd de middenklasse raken. Nu mensen met goede banen in de problemen komen met het vinden van huizen en betalen van de huur klinken de aanklachten luider. Daarnaast zijn millennials aangeleerd, en dus geneigd te denken, dat het hun individuele verantwoordelijkheid is om hun maakbare toekomst vorm te geven met de ideale woning. Die belofte bleek niet te kloppen. Weken millennials lange tijd met hun beklag uit angst om te verwend over te komen, inmiddels lijken zij zich uit te spreken over jarenlang beleidsfalen met een huizencrisis als gevolg.
Het grootste woonprotest sinds de jaren ’80, 20 minuten.