in
Het is eigenlijk idioot, maar ik heb nu soms vier banen naast elkaar. Ik werk voor de gemeenten Amsterdam en Zaandam, doe wat projecten voor woningbouwverenigingen en intussen ben ik druk met wij_land, het zelfbouwproject bij IJburg waar ik volgend jaar maart hoop te gaan wonen. Dat laatste kost in sommige periodes al snel 20 uur per week, dus met de rest van mijn klussen zit ik zo op 50 tot 80 uur per week. Dat is niet echt bevorderlijk voor mijn sociale leven.
„Ik kom uit de journalistiek, maar ben de communicatie ingerold. Het frustreerde me dat ik als alleenstaande geen woning kon kopen en in Amsterdam alleen maar met hoge huren zat. Dus toen heb ik me ingeschreven voor een zelfbouwkavel met mijn bouwgroep wij_ land en won ik het traject. Dit hield in dat ik samen met mijn medebestuurder Daniël het bouwproject moest ontwikkelen, de 26 woningen in het pand moest verkopen en uiteindelijk de bouw moest organiseren. Een mooie kans, maar ik heb heel vaak gedacht: ik stop ermee. Er kwam zó veel op me af.
„Ik heb regelmatig zorgen gehad of ik de voorfinanciering van de bouw wel kon betalen, maar gelukkig zit ik in een veld waarin veel werk is. Het werk voor de gemeente Amsterdam is 36 uur per week, wat ik verdeel over drie of vier dagen. Zo houd ik tijd over voor andere opdrachten. of voor het bouwproject.”
uit
‘Ik moet ook wel zoveel werken want ik zit al ruim een jaar met dubbele woonlasten. Ik kreeg vorig jaar mijn hypotheek, maar dat ging niet gemakkelijk. Omdat ik zoveel met de bouw bezig was, kwam ik weinig toe aan opdrachten als communicatieadviseur en moest ik nog even flink in gesprek om die periode minder te laten meetellen voor mijn hypotheek.
„Mijn vriend en ik wonen niet samen en hij heeft kinderen. Hoeveel ik maandelijks aan boodschappen uitgeef, hangt sterk af van waar ik ben en met wie. En nu het weer kan, gaan we graag zo nu en dan uit eten.
„Ik heb twee Bengaalse katten, maar omdat ik de laatste tijd veel aan het werk was en veel buiten de deur, zijn ze tijdelijk bij mijn moeder en heb ik geen kosten aan hun voer. Wel betaal ik maandelijks 50 euro voor hun ziektekostenverzekering, die me werd aangeraden toen ik de raskatten overnam. Ze worden nu wat ouder, dus dan hebben ze vaker wel iets.
„Aan kleding ben ik weinig kwijt, ik probeer juist van mijn spullen af te komen. Ik bouw duurzaam en wil ook duurzamer gaan leven, met minder spullen. Ik heb in mijn nieuwe huis één grote kast en daar moet alles in. Meubels koop ik tweedehands, maar wel design. Zo heb ik in de afgelopen jaren al aardig wat mooie en betaalbare aanwinsten gevonden, zoals een Ligne Roset-togofauteuil met nieuwe bekleding voor 1.300 euro.”